Ένα κείμενο επίκαιρο όσο ποτέ. Ένα κείμενο που γράφτηκε την Παραμονή Χριστουγέννων του 1973 και δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα "Αθλητικά Νέα" του Νίκου Καμπάνη. 384 λέξεις που περιγράφουν το μεγαλείο του Άρη αντί κάποιου από τα συνήθη αφιερώματα. Δια χειρός του αθλητικογράφου Γιώργου Σερπετζή:
"Ενώ οι καμπάνες χτυπούν χαρμόσυνα και προαναγγέλουν τη γέννηση του Θεανθρώπου, άστρο λαμπρό οδηγεί τα παιδιά του ΑΡΗ στη νίκη.
Θεία μελωδία ακούγεται στο αρχοντικό του ΑΡΗ και στον πεντακάθαρο ουρανό του κίτρινου κόσμου ακτινοβολεί ο γαλαξίας των αστεριών του.
Ο ΑΡΗΣ επέστρεψε από το χθες. Ήρθε με το περήφανό του άτι και εντυπωσίασε τους πάντες με την περίλαμπρη νίκη του.
Ήρθε φορτωμένος με δάφνες, για να αποδείξει ότι λίγο καιρό ξαποσταίνει και ξανά προς τη δόξα τραβά.
Ήρθε σαν αυτοκράτορας. Μεγαλοπρεπής, γενναίος, αποφασιστικός και πολεμοχαρής, για να αποδείξει ότι παραμένει Θεός του πολέμου.
Ήρθε με τους τίτλους, τα τρόπαια και την ιστορία του, για να αποδείξει ότι σ' αυτόν ταιριάζει η δόξα και ότι απόλυτα του πρέπει η πρωτοπορία.
Ήρθε σωστός γυπαετός για να αποδείξει ότι πάντα ήταν θέση και όχι άρνηση.
Ήρθε σωστός τίγρης για να αποδείξει ότι ουδέποτε υπήρξε συγκεχυμένη κατάσταση, αλλά ένας γίγας που ποτέ δεν χάνει από τη δύναμή του.
Υπέστη με καρτερία το μαρτύριο του πρόσφατου παρελθόντος.
Κουβάλησε με ψυχραιμία τον Σταυρό. Ανέβηκε αδιαμαρτύρητα στο Γολγοθά και δεν εκλιπάρησε «χάρη», όταν τον καταδίκασαν σε μαρτυρικό θάνατο, γιατί πίστευε ότι κάθε Γολγοθάς φέρνει την Ανάσταση.
Αυτός ο αδικημένος, αυτός ο σύλλογος που έπαιξε το ρόλο του Προμηθέα, μόνος του, χωρίς ξένα δεκανίκια, στάθηκε στα πόδια του και περπάτησε στη λεωφόρο των μεγάλων πεπρωμένων του για να ξεπεταχθεί και πάλι μπροστά και για να αποδείξει ότι αυτός προηγείται και οι άλλοι έπονται.
Eιλικρινά, κανένας άλλος σύλλογος δεν υπέστη όσα υπέστη ο ΑΡΗΣ. Κάθε άλλος στη θέση του θα είχε διαλυθεί. Όμως ο ΑΡΗΣ στάθηκε. Και ιδού τώρα που προβάλλει πανωραίος, μεγάλος και απλησίαστος. Αυτόν τον ΑΡΗ τραγουδά η κίτρινη οικογένεια. Γι αυτό τον ΑΡΗ έκαψε τη Θεσσαλονίκη. Αυτό τον ΑΡΗ καμαρώνει η συμπρωτεύουσα πρώτο. Γι αυτόν τον ΑΡΗ οργάνωσαν φιέστα οι υπέροχοι και ευγενείς κίτρινοι οπαδοί, που άναψαν και πάλι κεράκια.
ΑΡΗΣ, παιδί της δόξας, γίγας στεφανωμένος, σύλλογος των τροπαίων, ομάδα των θριάμβων, συγκρότημα των τίτλων, οδεύει το δρόμο της ιστορίας του, ραινόμενος με άνθη και συνοδευόμενος από τη λαϊκή του χορωδία, που τραγουδά το μεγαλείο του και απαγγέλει το τρισένδοξό του.
Οι Αρειανοί ζούνε τις μεγάλες και ευτυχισμένες στιγμές τους, ενώ ο απόηχος του «Εδώ, εδώ στο γήπεδο αυτό και σεις θα προσκυνήσετε τον ΑΡΗ το θεό», ξανακούγεται και πάλι.
«Καλήν ημέραν άρχοντες»... Και είναι άρχοντες. Άρχοντες του ποδοσφαίρου."
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου