Η μεγαλύτερη κρίση της ιστορίας του στα... 100

25 Μαρτίου 1914 - 25 Μαρτίου 2014. Εναν αιώνα ζωής συμπληρώνει σήμερα ο Αρης, ο μεγαλύτερος και ενδοξότερος σύλλογος ολόκληρης της Ελλάδας.

Υπό άλλες συνθήκες η σημερινή μέρα στη Θεσσαλονίκη θα ήταν μέρα απέραντης χαράς για τους φιλάθλους αυτού του συλλόγου, που έχει προσφέρει στον ελληνικό αθλητισμό διακρίσεις, τίτλους, μεγάλες αθλητικές προσωπικότητες.

Είναι τέτοια, ωστόσο, η χρονική συγκυρία που η γιορτή για τα 100 χρόνια σκιάζεται από τη μεγαλύτερη κρίση που έχει γνωρίσει ο σύλλογος στην ιστορία του. Τα τεράστια οικονομικά προβλήματα σε όλα τα τμήματα, απόρροια της κακοδιαχείρισης των παλαιότερων διοικήσεων, έχουν κυριαρχήσει και έχουν δημιουργήσει ένα αθλητικό «μόρφωμα», που σε τίποτα -εκτός του κόσμου του- δεν θυμίζει τον σύλλογο, που έκανε όλη την Ελλάδα να μιλάει γι’ αυτήν τις περασμένες δεκαετίες.

Ο ποδοσφαιρικός Αρης στα 100 χρόνια ύπαρξης θα βιώσει, όπως φαίνεται, για τρίτη φορά έναν υποβιβασμό, ως απόρροια των οικονομικών «εγκλημάτων» των διοικήσεών του από το 2004 μέχρι σήμερα με δημιουργία χρεών που κυμαίνονται στα 20-25 εκατ. ευρώ.

Ο καλαθοσφαιρικός Αρης, ο "Αυτοκράτορας", το καμάρι του συλλόγου έχει υπαχθεί στο άρθρο 99, παλεύει να μπει στα πλέι οφ, έχει τα λιγότερα (αναλογικά πάντα) προβλήματα από οποιοδήποτε άλλο τμήμα, αλλά απέχει χιλιόμετρα από τη φυσική του θέση, την κορυφή.

Το τμήμα βόλεϊ όλα δείχνουν ότι δεν θα γλιτώσει τα πλέι άουτ φέτος και θα παλέψει για την παραμονή του!  Ακόμα και στον Α.Σ. Αρη, υπάρχουν εκατομμύρια ευρώ χρεών προς Δημόσιο και τρίτους. Ο Αρης βιώνει τη μεγαλύτερη κρίση της ιστορίας του, μιας ιστορίας που σήμερα κλείνει 100 χρόνια.

Σήμερα το απόγευμα (18.00) στο Αλεξάνδρειο, εκεί όπου γράφτηκαν οι πιο χρυσές σελίδες αυτού του σωματείου, την εποχή της «αυτοκρατορίας» του μπασκετικού Αρη, θα πραγματοποιηθεί εκδήλωση για να γιορταστούν τα 100 χρόνια ζωής. Kαι αργότερα οι οπαδοί του Άρη θα τιμήσουν το σύλλογο κάτω από το σύμβολο της πόλης του, το Λευκό Πύργο.

Η ελπίδα και το μεγάλο «όπλο» για το μέλλον είμαστε οι φίλαθλοι αυτού του συλλόγου, που εσχάτως βιώνουμε την μία πίκρα πίσω από την άλλη, αλλά παραμένουμε πιστοί στην ιδέα, στο Θεό του πολέμου.