Σε ζηλεύω Αρειανέ από τη Θεσσαλονίκη. Και θυμώνω!

Ξέρεις πόσο σε ζηλεύω εσένα που ζεις στη Θεσσαλονίκη; Εσένα που κάθε Κυριακή έχεις την ευκαιρία να δεις την ομάδα σου. Εσένα που πανηγυρίζεις κάθε γκολ με χιλιάδες άγνωστους συναρειανούς σου. Ακόμα κι εσένα που φεύγεις θλιμμένος και στενοχωρημένος μετά από ήττες.

Ξέρεις πόσο θυμώνω με εσένα όταν δεν πας στο γήπεδο; Όταν κάθεσαι με σταυρωμένα τα χέρια έχοντας γεμίσει από ωχαδελφισμό; Όταν θεωρείς κόπο να βρεθείς εκεί τώρα που σε χρειάζεται όσο ποτέ η ομάδα σου,η ομάδα μας.

Για όσους ζούμε με τον Άρη, μακρυά από τον Άρη, είναι αδιανόητο. Πολλές φορές μας παρομοιάζω με τους Έλληνες του εξωτερικού που νιώθουν μια γλυκιά νοσταλγία για την πατρίδα και προσμονή για την επόμενη επίσκεψη στο σπίτι τους. Έτσι κ εμείς οι νότιοι γιατί ως σπίτι μας αντιλαμβανόμαστε το “Κλεάνθης Βικελίδης”. Μόλις μπούμε στη Χαριλάου ξαφνικά αλλάζει ο αέρας, όλα γίνονται πιο γνώριμα κι εμείς πιο ευσυγκίνητοι. Ακόμα κι όταν βλέπουμε την ομάδα να χάνει φεύγουμε αλλιώτικα από τους υπόλοιπους γιατί είδαμε επιτέλους τον Άρη. Παίρνουμε δύναμη μέχρι την επόμενη φορά και γυρίζουμε στην καθημερινότητα.

Σε μια επαρχιακή πόλη που ξεχωρίζεις σαν τη μύγα μέσα στο γάλα για τις οπαδικές σου αντιλήψεις όπου ο χλευασμός και η απαξίωση πλέον γι'αυτό που αγαπάς δεν έχει όρια. Ο μεγάλος Άρης,η μεγαλύτερη ομάδα της Βόρειας Ελλάδας έχει χάσει τα τελευταία χρόνια το σεβασμό που της αρμόζει από το φίλαθλο κόσμο. Η ατάκα “Γίνε Άρης να γουστάρεις, ε;” αντικαταστάθηκε με “Ακόμα Άρης είσαι, δε βαρέθηκες;” ή “Έλα μωρέ με τον Άρη παίζεις, θα νικήσεις”, ακούγονται καθημερινά γύρω μου. Το χειρότερο όμως που άκουσα είναι το “Τώρα που θα διαλυθεί ο Άρης, τι ομάδα θα είσαι;”. Αλήθεια, αν η ομάδα αλλάξει Α.Φ.Μ ή φτάσει στον αφανισμό, εσύ τι ομάδα θα είσαι μετά; Σε ποιο γήπεδο θα δακρύζεις από χαρά ή από λύπη; Θα μάθεις στα παιδιά σου την ιστορία του Άρη Θεσσαλονίκης που ιδρύθηκε 25 Μαρτίου 1914...;

Εμείς οι αθεράπευτα ρομαντικοί με τον Άρη θα παλέψουμε για να υπάρχει και τον επόμενο αιώνα αυτή η Ιδέα.. Δεν είμαστε πιο Αρειανοί από εσένα, ούτε επειδή ζούμε εκατοντάδες χιλιόμετρα μακρυά είμαστε καλύτεροι. Όλοι Άρης είμαστε και μας χρειάζεται όλους αυτός ο πληγωμένος Θεός του Πολέμου. Είτε σου αρέσει η διοίκηση, είτε όχι. Είτε είσαι στον έναν ή στον άλλον σύνδεσμο είτε πουθενά. Είτε σου αρέσουν οι παίκτες, είτε όχι. Τα πρόσωπα έρχονται και φεύγουν, οι Ιδέες όχι. Ο Άρης είναι Ιδέα και οι Ιδέες δεν πεθαίνουν...

Βy Spycho