«Bάλε ένα γκολ κι ας πεθάνω...»

Δεν ξέρω αν θα ζήσουμε ένα deja vu της περυσινής χρονιάς, αν θα είναι καλύτερη ή χειρότερη. Αλλά ως τώρα υπάρχουν αρκετές ομοιότητες.

Τα τελευταία χρόνια, οι φίλοι του Άρη έχουν ζήσει πολλά. Από χαμένους τελικούς και πορείες με μεγάλες νίκες στην Ευρώπη έως την ομάδα με το ένα πόδι -όχι στον υποβιβασμό αλλά- στη διάλυση. Ο κόσμος του Άρη είναι πλέον δύσπιστος. Ιστορικά πάντα ήταν, πόσω μάλλον τώρα ενώ έφαγε μεγάλο «παπά». Με τη διοίκηση Super 3, με τα καραβάνια των ξένων ποδοσφαιριστών, με τα αεροδρόμια, με την καινοτόμα Λέσχη των χιλιάδων μελών με τον «επίσημο ραδιοφωνικό σταθμό» του Άρη ένα μοναδικό εργαλείο προπαγάνδας των τελευταίων 2,5 ετών της οκταετούς καταστροφικής περιόδου.

Πέρυσι η διοίκηση Ψηφίδη, για πολλούς αρειανούς, είχε ως σχέδιο την πτώση της ομάδας και την μετέπειτα εκκαθάριση της εταιρείας, ένα σχέδιο τύπου αεκ (όπως εφαρμόστηκε πέρυσι). Φέτος, για κάποιους (λιγότερους) αρειανούς «Ψηφίδης» ντύθηκε ο Δ. Ηλιάδης. Σε αυτούς φαίνεται ιδιαίτερα παράξενο το γεγονός ότι η ομάδα και φέτος είναι εντελώς απροστάτευτη (το 50-50 θυμίζει ανέκδοτο) από τη διαιτησία γνωρίζοντας σφαγές από νέα φρούτα τύπου Βοσκάκη αλλά και το "πάρε δώσε" με το... γνωστό μάνατζερ που... τραυλίζει. Το κοινό στοιχείο εάν γίνει η σύγκριση της περυσινής με τη φετινή περίπτωση είναι ότι γι αυτό το σενάριο συνωμοσίας δεν υπάρχει κανένα στοιχείο!

Ο κόσμος του Άρη έχει βρει και τον «αποδιοπομπαίο τράγο» εντός γηπέδου. Πέρυσι, έως ότου αποχωρήσει ήταν ο Κώστας Καπετάνος. Και μόνο η παρουσία του στην ενδεκάδα προκαλούσε ντελίριο αγανάκτησης! Φέτος, το ρόλο αυτό στην ομάδα έχει αναλάβει ο Τριανταφυλλάκος ο οποίος σύμφωνα με πολλούς φίλους του Άρη, όπως και ο Καπετάνος πέρυσι, έχει «βύσμα» και βρίσκεται στην ενδεκάδα. Μόνο το "Βάλε ένα γκολ κι ας πεθάνω..." δεν έχει ακουστεί ακόμα στο γήπεδο σε παραλλαγή (ας πούμε "Κάνε ένα τάκλιν Τριανταφυλλάκο μη με στείλεις πρόωρα στο λάκκο"). Ο νεαρός αμυντικός μέσος (ή μεσοεπιθετικός ή επιθετικός) είναι πράγματι απογοητευτικός αλλά μήπως δεν φταίει αυτός που αγωνίζεται ακόμα στον Άρη; Μήπως δεν υπάρχει κάποιος καλύτερος οπότε το μη χείρον βέλτιστο;

Ο Βελλίδης έφυγε. Όσο έπαιξε πέρυσι ήταν τραγικός ενώ προερχόταν από μία πολύ καλή χρονιά. Φέτος "Βελλίδης" ντύθηκε ο Διούδης. Ο νεαρός τερματοφύλακας ήταν ο κορυφαίος του περυσινού δεύτερου γύρου. Έδωσε βαθμούς στην ομάδα και ήταν η ευχάριστη νότα της κακής χρονιάς. Η παρουσία του επιβραβεύτηκε με ένα νέο συμβόλαιο. Φέτος, είναι όχι απλά αρνητικός αλλά συνολικά έχει "δωρίσει" βαθμούς σε αντιπάλους. Σε σημείο τέτοιο ώστε τα σενάρια συνωμοσίας που κυκλοφόρησαν πέρυσι για το Βελλίδη (χωρίς στοιχεία) να αρχίζουν να «αγκαλιάζουν» και το Διούδη! Ο Διούδης, όμως, όπως φαίνεται πάσχει από το σύνδρομο που πάσχει και ο συνομήλικός του Καπίνο ο οποίος είναι επίσης απογοητευτικός σε σχέση με πρόπερσι που ήταν εντυπωσιακός. Φαίνεται ότι και οι δύο δεν έχουν διαχειριστεί σωστά αυτό που τους συνέβη (δεν είναι λίγο να είσαι σε αυτή την ηλικία βασικός τερματοφύλακας σε Άρη και ΠΑΟ αντίστοιχα) και από τα αποτελέσματα φαίνεται ότι δεν δουλεύουν αρκετά.

Ο Ουντότζι είναι ο περυσινός Αγκάνθο, ο μόνος διασωθείς και της φετινής άσχημης χρονιάς. Μοιάζει να είναι μία ομάδα μόνος του και μετά την αποχώρηση των Χατζηνικολάου και Μούτα είναι απολαυστικά καλός. Μεγάλος φόβος είναι μήπως ξεκινήσουν να τον «καθαρίζουν» κι αυτόν εξωτερικοί παράγοντες. Ήδη είναι στο όριο...

Οι συγκρίσεις που μπορούν να γίνουν είναι πολλές, ίσως με κάποιες διαφορές των φετινών καταστάσεων με τις περυσινές. Φέτος, επί παραδείγματι, «Κατσαβάκης» ντύθηκε ο Χατζηνικολάου με τον υφιστάμενο και μετέπειτα προϊστάμενό του Μούτα. Μόνο που εδώ οι ευθύνες που βαραίνουν τους Χατζηνικολάου και Μούτα είναι βαρύτατες. Είχαν όλο το χρόνο να προετοιμάσουν μία αξιοπρεπή ομάδα, ο Άρης είχε συνέλθει από το σοκ, οι νεαροί ποδοσφαιριστές είχαν μία χρονιά γεμάτη εμπειρίες στην πλάτη, η διοίκηση που τους επέλεξε είναι σταθερή και εκλεγμένη από τον κόσμο του Άρη που αναγνωρίζει ακόμα την ΚΜΑ ως φορέα του Άρη και ψήφισε στις εκλογές.

ΥΓ. Η διαιτησία και του χθεσινού αγώνα ήταν τραγική. Όλοι οι θεσμοί πρέπει και έχουν συνέχεια. Όταν στον προηγούμενο αγώνα ο θεσμός "ΚΕΔ" στο πρόσωπο του Βοσκάκη σε σφάζει στο γόνατο και σε αναγκάζει επιπροσθέτως να αγωνιστείς με τρεις κομβικές απουσίες (σε άμυνα, κέντρο και επίθεση) και στον επόμενο αγώνα σε "παίζει" 50-50 στο γήπεδό σου τότε μιλάμε για άλλη μία σφαγή. Ευθύνη πλέον δεν θα καταλογίζουμε στην ΚΕΔ ή στους εκάστοτε διαιτητές-σκιάχτρα. Η ευθύνη από αυτό το blog θα καταλογίζεται ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΑ στη διοίκηση της ΠΑΕ Άρης και τον κύριο Δ.Ηλιάδη προσωπικά καθώς και στο δ.σ. της ΚΜΑ που μετά τη σφαγή της Βέροιας περιορίστηκε σε παρέμβαση μέσω Facebook μέσω του προέδρου ζητώντας από τον κόσμο του Άρη να μην προβαίνει σε επιθέσεις με υβριστικούς χαρακτηρισμούς στην Κρήτη και στη "μαφία" της γιατί υπάρχουν και εκεί αρειανοί (λες και στην Τούμπα ή την Αθήνα δεν υπάρχουν). Αστειότητες...

ΥΓ2. Η μεγάλη απογοήτευση του πρωταθλήματος στις πρώτες 9 αγωνιστικές, πλην του Ίμπε που έχει λιγότερα καλά στοιχεία από τον 18χρονο Σταυρόπουλο ενώ καταλαμβάνει θέση ξένου, είναι ο Ανδρέας Τάτος τον οποίο για πολλούς λόγους φέτος περίμενα να είναι ο ηγέτης του Άρη. Αν και μετά τη φυγή Χατζηνικολάου-Μούτα η βελτίωση είναι αισθητή δεν έχει πιάσει τα αναμενόμενα στάνταρ απόδοσης. Και αυτό αν και δυσάρεστο είναι και μία μεγάλη ελπίδα.