Η ζωή του θυμίζει ασπρόμαυρη ελληνική ταινία. Το σενάριο κλισέ και χιλιοειπωμένο αλλά πάντα επίκαιρο: Το φτωχό αγόρι που από τις αλάνες βρέθηκε στα σαλόνια, για να καταλήξει ξανά, στο σημείο εκκίνησης γυρνώντας την πλάτη σε χρήμα και δόξα, επιλέγοντας να απομονωθεί σε ένα νησί και να ζήσει μία ήρεμη ζωή ως πλανόδιος πωλητής.
Πρόκειται για τον Θέμη (Θεμιστοκλή) Βάγγη, τον ποδοσφαιριστή που έλαμψε σαν πυροτέχνημα στα ελληνικά γήπεδα, τις δεκαετίες 70, 80.
«Γεννήθηκα στο Αιγάλεω, Ιερά Οδό. Όταν ήμουν πιτσιρικάς, έπαιζα ποδόσφαιρο στις αλάνες μέχρι που με είδε ο προπονητής Μπάμπης Τακούνας, ο τότε βοηθός του θρυλικού Αλέφαντου. Με ξεχώρισε και με έβαλε στον ΠΑΟ ΡΟΥΦ στον Βοτανικό. Αυτό έγινε στα δεκατρία μου. Δεκάεξι χρόνών ήμουν πλέον επαγγελματίας».
Ο μικρόσωμος παίκτης αγωνίζονταν στην μεσαία γραμμή. Το ταλέντο του έγινε αντιληπτό από τη πρώτη στιγμή. Το ιδιότυπο στυλ του (ελαφρά καμπουριαστός), μπέρδευε τους αντιπάλους χαφ, ντριμπλάροντας όποιον έβρισκε μπροστά του και διεμβολίζοντας τις άμυνες με έναν εκπληκτικό τρόπο.
«Το 1976, πριν κλείσω τα δεκαεννιά με πήρε ο Παναθηναίκός. Νεαρός τότε πέταγα. Με αποκαλούσαν "νέο Δομάζο". Είναι γεγονός ότι του είχα κλέψει την παράσταση. Όμως σε έναν αγώνα προπόνησης, σε δίτερμα, (γινόταν σκοτωμός ο ένας έτρωγε τον άλλον), είχα έναν σοβαρό τραυματισμό που με έβγαλε από τα γήπεδα για ένα εξάμηνο. Έτσι ο Παναθηναϊκός με έδωσε δανεικό στο Αιγάλεω. Αντιμετώπισα όλες τις ομάδες Α' Εθνικής. Επειδή εντυπωσίασα και ανέβηκα σαν παίχτης με ζήτησαν πολλές ομάδες. Τελικά το Αιγάλεω με πούλησε στον Άρη Θεσσαλονίκης.
'Έπαιξα και στην Ευρώπη, (σημερινό Europa League), ενώ έχω αγωνιστεί και με την φανέλα της Εθνικής σε φιλικό παιχνίδι Ελλάδα – Αυστρία».
Ο Θέμης δεν περιαυτολογεί αλλά ούτε κρύβει τα λόγια του. Λέει απλώς τα πράγματα όπως είναι:
«Το ταλέντο που μου έδωσε ο Θεός, αυτό το χάρισμα που είχα ήταν για να με πάει πολύ ψηλά. Είχα προδιαγραφές για να γίνω διεθνής παίχτης».
Την στιγμή που μεσουρανούσε, στο απόγειο της καριέρας του, αποφάσισε να αποστρέψει του βλέμμα από την ζωή που απλωνόταν μπροστά του και να χαράξει μια πορεία εκ δια μέτρου αντίθετη.
«Το 1984 κι ενώ ήμουν στις ΠΑΕ τα παράτησα και αποφάσισα να αράξω σε ένα νησί και έτσι διάλεξα τη Σύρο. Αυτή την απόφαση την πήρα συνειδητά, γιατί δεν μου άρεσε η cosa nostra του ποδοσφαίρου».
Την Σύρο την επέλεξε σχεδόν τυχαία. Επειδή του άρεσε η βόλτα στην παραλία και τα όμορφα κορίτσια του νησιού. Στη Σύρο ο Βάγγης δημιούργησε και μια Ακαδημία Ποδοσφαίρου την Αναγέννηση.
«Επαιρνα τα παιδιά από μικρά και τους έδειχνα την τεχνική μου. Τους μάθαινα να παίζουν. Τα παιδιά δεν μαθαίνουν με λόγια, αλλά με εικόνες. Οι ομάδες με τις Ακαδημίες Ποδοσφαίρου έχουν τον τρόπο και τα μέσα να αξιοποιήσουν το φυτώριο, και δεν αναφέρομαι σε αυτή την Σύρου, αλλά στις μεγάλες ομάδες, Παναθηναϊκό, Ολυμπιακό κ.λ.π. Εδώ και τριάντα χρόνια όμως δεν έχουν βγάλει ένα παίχτη από τα σπλάχνα τους. Αλλά δεν τους ενδιαφέρει να φτιάξουν ομάδα, το μόνο που τους ενδιαφέρει είναι πόσα λεφτά θα βάλουν στο ταμείο».
Ο Θέμης Βάγγης είναι πρότυπο αγωνιστή στη ζωή όπως ήταν και στα γήπεδα. Συνεχίζει να μένει στη Σύρο όπου δουλεύει ως πλανόδιος πωλητής. Με το ποδόσφαιρο δεν ασχολείται πλέον. «Εγώ δεν βλέπω πια μπάλα. Μόνο Εθνική. Γιατί το Ελληνικό ποδόσφαιρο έχει γίνει μονότονο και κανιβαλίστικο».
Συνέντευξη στην Ελίνα Αλαμάνου
