Δευτέρα 27 Μαρτίου 2017

Αρειανέ, τι Άρη θέλεις;


Η αλήθεια είναι ότι πλέον δεν παρακολουθώ τα τεκταινόμενα στο σύλλογο όσο στενά το έκανα στο παρελθόν. Οι λόγοι δεν είναι μόνο προσωπικοί. Σε αυτό συντελεί η όλη εικόνα του Άρη και δεν εννοώ την αγωνιστική.

Γιατί αλίμονο αν στα "τριαντακάτι" μου με απομάκρυνε από τον Άρη το ότι δεν παίζει καλό ποδόσφαιρο, ή ότι η ομάδα μας παίζει... αμυντικά. Αλίμονο αν με απομάκρυνε το ότι ο Άρης Θεσσαλονίκης δεν βρίσκεται ακόμα στις προνομιούχες θέσεις ανόδου. Μήπως κάτι τέτοιο δεν είχε γίνει και τη σαιζόν 2005-06 όταν και ουσιαστικά μέχρι και την τελευταία αγωνιστική κρίθηκε η άνοδος. 

Τότε ο κόσμος του Άρη ακολουθούσε πιστά με ένα πρωτοφανές για τα δεδομένα του Άρη κλίμα συσπείρωσης. Η παραπάνω φωτογραφία είναι εκείνης της σαιζόν, ένα γήπεδο σχεδόν γεμάτο (στον αγώνα με τον Πανηλειακό είχε περισσότερο από 18.000 κόσμο), με παλμό που δεν είχε γνωρίσει πότε η κατηγορία. ΑΡΗ ΘΥΜΗΣΟΥ ΜΙΑ ΖΩΗ ΜΑΖΙ ΣΟΥ.

Το 2005 η ομάδα έπεσε από τραγικά λάθη παραγόντων ενώ είχε ξεμπερδέψει με τα χρέη της ΠΑΕ μετά την υπαγωγή στο άρθρο 44. Ο υποβιβασμός ήταν οδυνηρός, μία μαύρη στιγμή στην Ιστορία μας που όλοι απευχόμασταν. Το αφήγημα του υποβιβασμού στη Γ' (το 2014) ήταν πολύ πιο πειστικό από αυτό της σαιζόν 2005-06:

Κάνουμε μία μεγάλη θυσία (υποβιβαζόμαστε στη Γ'), ξεμπερδεύουμε οριστικά με τα "λαμόγια", η ΠΑΕ εκκαθαρίζεται, η ομάδα ανεβαίνει χωρίς χρέη, ΕΡΧΟΜΑΣΤΕ και... εκδικούμαστε για την κορυφή. Η πραγματικότητα βέβαια ήταν αρκετά διαφορετική. Εναλλαγές διοικήσεων, αγωνιστικές αποτυχίες με αποτέλεσμα την παραμονή στη Γ για δύο χρόνια αλλά το κυριότερο: Οι παθογένειες που οδήγησαν το σύλλογο στο οικονομικό και αγωνιστικό τέλμα όχι δεν εξαλείφθηκαν αλλά δυστυχώς έγιναν εντονότερες.

Διότι ο επαγγελματικός αθλητισμός μπορεί να ευνοήσει ένα σύλλογο που λειτουργεί σε αυτά τα πλαίσια αλλά αν η ιδεολογία γίνει απλά μία μπίζνα (με την κακή έννοια του όρου) για να βγαίνει το μεροκάματο από τους παρατρεχάμενους τότε οι συνέπειες, όπως αποδεικνύεται, είναι καταστροφικές.

Και καταλήγω στο ερώτημα που ήθελα να θέσω εξαρχής. Τελικά Αρειανέ τι Άρη θέλεις;

  • Σου αρκεί η άνοδος;
  • Αν δηλαδή ο Άρης επιτύχει το στόχο του (εγώ το θεωρώ ακόμα πιθανό) όλα θα πηγαίνουν κατ' ευχήν;
  • Σου αρκεί ένας Άρης κομπάρσος και ελεγχόμενος από ισχυρότερους για να μην απειλεί τους υπόλοιπους του μεγέθους του;
  • Είσαι ικανοποιημένος με έναν Άρη που θα έχει ταβάνι αλλά δε θα έχει πάτο;
  • Είσαι ικανοποιημένος με τη μετριότητα;
  • Πιστεύεις ότι δεν μπορείς να αλλάξεις κάτι;

Αν η απάντηση στα παραπάνω ερωτήματα είναι ΝΑΙ τότε ο σύλλογος είναι πολύ κοντά στην κορυφή που εσύ έθεσες.

1 σχόλιο:

  1. Τι Άρη θέλω;

    Θέλω τον παλιό Άρη του Σαουρίδη, του Σκόρδα, του Νέγρη, της Bulba, του ασυγκράτητου παλμού κλπ. Τον ευρωπαϊκό Άρη, των τελικών κυπέλλου. Όχι τον Άρη της Β-Γ΄ Εθνικής. Αυτόν τον Άρη θέλω.

    ΑπάντησηΔιαγραφή