To αγωνιστικό στοίχημα
Ο Άρης έχοντας πολλαπλάσιο αγωνιστικό μπάτζετ από το περυσινό έχει και πιο ποιοτικό ρόστερ. Αν και η απώλεια του περυσινού ηγέτη της ομάδας Α. Βεζένκοφ είναι δυσαναπλήρωτη, οι ξένοι της ομάδας όπως φάνηκε αν και χρειάζονται χρόνο προσαρμογής σε μία μεγάλη ομάδα όπως ο Άρης και σε ένα σκληρό πρωτάθλημα όπως το ελληνικό προσδίδουν περισσότερες λύσεις στα χέρια του Δημήτρη Πρίφτη. Ο Χάγκινς και ο Γουάιτ δίνουν ενέργεια και δύναμη κάτω από τα καλάθια ενώ Μακ Νιλ και Γουότερς δείχνουν ικανοί να απειλούν περιφερειακά και οργανωτικά. Ο Κοέν θυμίζει Γουίλκινσον και ο Τσούπκοβιτς είναι μία... φιλότιμη επιπλέον λύση μέσα στη ρακέτα. Επιπλέον έγιναν και προσθήκες Ελλήνων έμπειρων καλαθοσφαιριστών όπως ο Πελεκάνος και ο Ξανθόπουλος αλλά και ο Ζάρας που με τον ΚΑΟΔ ήταν εντυπωσιακός. Αυτοί μπορούν να αποτελέσουν την ψυχή αλλά και το μυαλό της ομάδας. Βέβαια η ομάδα για να ακριβολογούμε έδειξε κάποιες αδυναμίες. Μοιάζει να πάσχει κάπως στη θέση "τρία" αλλά και από ένα ψηλό που θα "σκεπάζει" τη ρακέτα. Επιπλέον αναζητεί καλές συνεργασίες στην επίθεση και καλύτερες περιστροφές στην άμυνα που ιδιαίτερα στο παιχνίδι με την Καρσίγιακα ήταν προβληματική.
Πέρα από αυτά το μεγάλο στοίχημα είναι ο Δημήτρης Πρίφτης. Από αυτό το μέσο είχαμε δηλώσει πέρυσι την αμέριστη στήριξή μας σε έναν από τους πιο ελπιδοφόρους νέους Έλληνες προπονητές. Ο Πρίφτης μας δικαίωσε καθώς, κακά τα ψέματα, η περσινή 4η θέση για τον Άρη ήταν μία υπέρβαση. Ο Άρης είχε να αντιμετωπίσει μία ομάδα με αρκετά υψηλότερο μπάτζετ (αεκ) και μία ομάδα με έναν προπονητή επί μία πενταετία (παοκ). Παρά ταύτα ο Άρης του "99" κατάφερε να πλασαριστεί σε μία αξιοπρεπή θέση. Φέτος, ο Πρίφτης δουλεύει μία ομάδα εκκινώντας από την ίδια περίπου οικονομική αφετηρία με την αεκ ενώ βρίσκεται για δεύτερη συνεχόμενη χρονιά στην "καυτή" καρέκλα του προπονητή του μπασκετικού Άρη. Είχε και έχει όλο το χρόνο να δουλέψει μία δική του ομάδα με υψηλά στάνταρ, απαιτήσεις και στόχους ταυτόχρονα και με πίεση για το αποτέλεσμα για πρώτη χρονιά στην προπονητική του καριέρα.
Οι στόχοι της ομάδας στο ελληνικό πρωτάθλημα είναι δύσκολο πάντως παρά την άνοδο του προϋπολογισμού της ομάδας να αλλάξουν. Κι αυτό γιατί ολυμπιακός και παναθηναϊκός είναι εδώ και πολλά χρόνια σε άλλο αγωνιστικό, οικονομικό και οργανωτικό επίπεδο. Για να κοντραριστεί ο Άρης στα ίσα θέτοντας στόχο το πρωτάθλημα πρέπει να μπει πολύ νερό στο αυλάκι αλλά και να εισρεύσουν πολλά χρήματα στην ομάδα σε συνδυασμό με επιτυχημένες κινήσεις. Έτσι, η 3η θέση αποτελεί το στόχο βάσει της ορθολογικής προσέγγισης. Κύριος αντίπαλος για την κατάληψή της θα αποτελέσει η -επίσης - ενισχυμένη αεκ αλλά και ο παοκ (κυρίως λόγω του προπονητή του που αποτελεί αξίωμα της ομάδας του). Βέβαια ο Άρης έχει ένα συγκριτικό πλεονέκτημα και δεν είναι άλλο από τον κόσμο της ομάδας που αναμένεται να στηρίζει σε κάθε παιχνίδι την ομάδα ειδικά στο Nick Galis Hall.
Ο Άρης μπορεί να προχωρήσει όμως στο Κύπελλο και να θέσει την κατάκτησή του ως στόχο καθώς αν περάσει τους βατούς αντιπάλους σε ένα παιχνίδι μπορούν να συμβούν τα πάντα από τη στιγμή που το ρόστερ είναι πολύ ποιοτικό. Η ομάδα θα έχει πλέον και το... βάρος των ευρωπαϊκών αγώνων που η πρόκριση στην επόμενη φάση είναι ένας εφικτός στόχος. Το βάρος αυτό μπορεί όμως να αποβεί και σε καλό της ομάδας καθώς θα αποκτήσει ρυθμό παιχνίδι με το παιχνίδι και θα βοηθήσει στην ανάπτυξη αυτοματισμών επιθετικά αλλά και στην ατομική βελτίωση κάποιων παιχτών.
Ο Άρης της εξωστρέφειας!
Το τουρνουά προς τιμήν του Νίκου Γκάλη ήταν επιτυχημένο και οργανωτικά αλλά και αγωνιστικά. Η διοίκηση της ΚΑΕ προσέλκυσε ομάδες με μπασκετικό κύρος σε Ευρωπαϊκό επίπεδο και καλαθοσφαιριστές αξίας. Έτσι, ο Άρης αγωνίστηκε σε δύο φιλικά υψηλού επιπέδου μετρώντας τις δυνάμεις του ενόψει της έναρξης της χρονιάς που δεν αργεί και είναι πολύ δύσκολη.
Το τουρνουά ήταν γεμάτο λάμψη. Ο Άρης έγινε εξωστρεφής προσέλκυσε λαμπερά πρόσωπα - που είναι ευπρόσδεκτα στο γήπεδο - ενώ έγιναν και κινήσεις που θυμίζουν ομάδες και ανάλογα τουρνουά στην Ευρώπη αλλά και στις ΗΠΑ με ομάδες ΝΒΑ. Οι μαζορέτες, τα τραγούδια, ο χορός, έδωσαν άλλο χρώμα στο τουρνουά που με τη συναυλία των Παπακωνσταντίνου, Θηβαίου και Πασχαλίδη απέκτησε και μία ευρύτερη πολιτισμική χροιά.
Ο Άρης με αυτές τις κινήσεις γίνεται επιτέλους εξωστρεφής, απλώνει τα πλοκάμια του, σταδιακά ξαναγίνεται ο Άρης της Ελλάδας. Σε αντίθεση με άλλες πτυχές του συλλόγου που το παρασκήνιο, οι μυστικοσύμβουλοι και η συνωμοσία τον έχουν καταντήσει να περιστρέφεται γύρω από την οδό Παπαναστασίου αυτός ο Άρης βγάζει υγεία και γίνεται αποδεκτός και συμπαθής και σε πολλούς ανθρώπους που δεν ασχολούνται ιδιαίτερα με τον αθλητισμό, φιλάθλους και ανοιχτόμυαλους οπαδούς. Μόνο περηφάνεια γι αυτό τον Άρη μπορούμε να νιώθουμε.
ΥΓ. Κριτική πρέπει να γίνεται σε όλους. Αρκεί να μη γίνεται για "γελοία" θέματα τη στιγμή μάλιστα που άλλα τμήματα φυτοζωούν. Ο Νίκος Λάσκαρης μπορεί να αποτελέσει κεφάλαιο για τον Άρη αν πραγματοποιήσει όσα εξήγγειλε. Ένα κεφάλαιο που πρέπει να διαφυλαχθεί ως κόρη οφθαλμού από τους λίγους πονηρούς "μουργόλυκους" που παραφυλάνε!
ΥΓ2. Ο Γιάννης Μπουτάρης προσέφερε στον Άρη όσο λίγοι. Από τότε βέβαια με πολλές άστοχες δηλώσεις γκρέμισε ό,τι ο ίδιος έχτισε. Παρά το γεγονός αυτό θεωρώ ότι ήταν λάθος οι αποδοκιμασίες στο πρόσωπό του σε μία τέτοια γιορτή. Αποτελούν ασέβεια και στο τιμώμενο πρόσωπο και στη διοίκηση της ΚΑΕ Άρης.
Πέρα από αυτά το μεγάλο στοίχημα είναι ο Δημήτρης Πρίφτης. Από αυτό το μέσο είχαμε δηλώσει πέρυσι την αμέριστη στήριξή μας σε έναν από τους πιο ελπιδοφόρους νέους Έλληνες προπονητές. Ο Πρίφτης μας δικαίωσε καθώς, κακά τα ψέματα, η περσινή 4η θέση για τον Άρη ήταν μία υπέρβαση. Ο Άρης είχε να αντιμετωπίσει μία ομάδα με αρκετά υψηλότερο μπάτζετ (αεκ) και μία ομάδα με έναν προπονητή επί μία πενταετία (παοκ). Παρά ταύτα ο Άρης του "99" κατάφερε να πλασαριστεί σε μία αξιοπρεπή θέση. Φέτος, ο Πρίφτης δουλεύει μία ομάδα εκκινώντας από την ίδια περίπου οικονομική αφετηρία με την αεκ ενώ βρίσκεται για δεύτερη συνεχόμενη χρονιά στην "καυτή" καρέκλα του προπονητή του μπασκετικού Άρη. Είχε και έχει όλο το χρόνο να δουλέψει μία δική του ομάδα με υψηλά στάνταρ, απαιτήσεις και στόχους ταυτόχρονα και με πίεση για το αποτέλεσμα για πρώτη χρονιά στην προπονητική του καριέρα.
Οι στόχοι της ομάδας στο ελληνικό πρωτάθλημα είναι δύσκολο πάντως παρά την άνοδο του προϋπολογισμού της ομάδας να αλλάξουν. Κι αυτό γιατί ολυμπιακός και παναθηναϊκός είναι εδώ και πολλά χρόνια σε άλλο αγωνιστικό, οικονομικό και οργανωτικό επίπεδο. Για να κοντραριστεί ο Άρης στα ίσα θέτοντας στόχο το πρωτάθλημα πρέπει να μπει πολύ νερό στο αυλάκι αλλά και να εισρεύσουν πολλά χρήματα στην ομάδα σε συνδυασμό με επιτυχημένες κινήσεις. Έτσι, η 3η θέση αποτελεί το στόχο βάσει της ορθολογικής προσέγγισης. Κύριος αντίπαλος για την κατάληψή της θα αποτελέσει η -επίσης - ενισχυμένη αεκ αλλά και ο παοκ (κυρίως λόγω του προπονητή του που αποτελεί αξίωμα της ομάδας του). Βέβαια ο Άρης έχει ένα συγκριτικό πλεονέκτημα και δεν είναι άλλο από τον κόσμο της ομάδας που αναμένεται να στηρίζει σε κάθε παιχνίδι την ομάδα ειδικά στο Nick Galis Hall.
Ο Άρης μπορεί να προχωρήσει όμως στο Κύπελλο και να θέσει την κατάκτησή του ως στόχο καθώς αν περάσει τους βατούς αντιπάλους σε ένα παιχνίδι μπορούν να συμβούν τα πάντα από τη στιγμή που το ρόστερ είναι πολύ ποιοτικό. Η ομάδα θα έχει πλέον και το... βάρος των ευρωπαϊκών αγώνων που η πρόκριση στην επόμενη φάση είναι ένας εφικτός στόχος. Το βάρος αυτό μπορεί όμως να αποβεί και σε καλό της ομάδας καθώς θα αποκτήσει ρυθμό παιχνίδι με το παιχνίδι και θα βοηθήσει στην ανάπτυξη αυτοματισμών επιθετικά αλλά και στην ατομική βελτίωση κάποιων παιχτών.
Ο Άρης της εξωστρέφειας!
Το τουρνουά προς τιμήν του Νίκου Γκάλη ήταν επιτυχημένο και οργανωτικά αλλά και αγωνιστικά. Η διοίκηση της ΚΑΕ προσέλκυσε ομάδες με μπασκετικό κύρος σε Ευρωπαϊκό επίπεδο και καλαθοσφαιριστές αξίας. Έτσι, ο Άρης αγωνίστηκε σε δύο φιλικά υψηλού επιπέδου μετρώντας τις δυνάμεις του ενόψει της έναρξης της χρονιάς που δεν αργεί και είναι πολύ δύσκολη.
Το τουρνουά ήταν γεμάτο λάμψη. Ο Άρης έγινε εξωστρεφής προσέλκυσε λαμπερά πρόσωπα - που είναι ευπρόσδεκτα στο γήπεδο - ενώ έγιναν και κινήσεις που θυμίζουν ομάδες και ανάλογα τουρνουά στην Ευρώπη αλλά και στις ΗΠΑ με ομάδες ΝΒΑ. Οι μαζορέτες, τα τραγούδια, ο χορός, έδωσαν άλλο χρώμα στο τουρνουά που με τη συναυλία των Παπακωνσταντίνου, Θηβαίου και Πασχαλίδη απέκτησε και μία ευρύτερη πολιτισμική χροιά.
Ο Άρης με αυτές τις κινήσεις γίνεται επιτέλους εξωστρεφής, απλώνει τα πλοκάμια του, σταδιακά ξαναγίνεται ο Άρης της Ελλάδας. Σε αντίθεση με άλλες πτυχές του συλλόγου που το παρασκήνιο, οι μυστικοσύμβουλοι και η συνωμοσία τον έχουν καταντήσει να περιστρέφεται γύρω από την οδό Παπαναστασίου αυτός ο Άρης βγάζει υγεία και γίνεται αποδεκτός και συμπαθής και σε πολλούς ανθρώπους που δεν ασχολούνται ιδιαίτερα με τον αθλητισμό, φιλάθλους και ανοιχτόμυαλους οπαδούς. Μόνο περηφάνεια γι αυτό τον Άρη μπορούμε να νιώθουμε.
ΥΓ. Κριτική πρέπει να γίνεται σε όλους. Αρκεί να μη γίνεται για "γελοία" θέματα τη στιγμή μάλιστα που άλλα τμήματα φυτοζωούν. Ο Νίκος Λάσκαρης μπορεί να αποτελέσει κεφάλαιο για τον Άρη αν πραγματοποιήσει όσα εξήγγειλε. Ένα κεφάλαιο που πρέπει να διαφυλαχθεί ως κόρη οφθαλμού από τους λίγους πονηρούς "μουργόλυκους" που παραφυλάνε!
ΥΓ2. Ο Γιάννης Μπουτάρης προσέφερε στον Άρη όσο λίγοι. Από τότε βέβαια με πολλές άστοχες δηλώσεις γκρέμισε ό,τι ο ίδιος έχτισε. Παρά το γεγονός αυτό θεωρώ ότι ήταν λάθος οι αποδοκιμασίες στο πρόσωπό του σε μία τέτοια γιορτή. Αποτελούν ασέβεια και στο τιμώμενο πρόσωπο και στη διοίκηση της ΚΑΕ Άρης.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου