Το ποδόσφαιρο μοιάζει πολύ με τη ζωή. Είναι ένας μικρόκοσμος της κοινωνίας στην οποία υφίσταται ως φαινόμενο.
Η έκφραση μπορεί να ακούγεται κλισέ. Αλλά είναι πέρα για πέρα αληθινή. Όταν ζεις σε μία κοινωνία όπου πολλά δε λειτουργούν με βάση τις αρχές της δικαιοσύνης, της ηθικής, της ισότητας, του σεβασμού τότε αν επιθυμείς απλά να ζήσεις έχεις πολλές επιλογές. Αν θέλεις να ζήσεις "αξιοπρεπώς" ή πόσω μάλλον μεγαλοπρεπώς έχεις μόνο δύο:
Η πρώτη είναι να εμπνέεις σεβασμό. Να εμπνέεις σεβασμό με οτιδήποτε κινείται γύρω σου. Με τα χρήματά σου, με το επάγγελμά σου, με το πολυτελές σπίτι σου, με το ακριβό αυτοκίνητό σου με την όμορφη σύζυγο ακόμα και με τις ωραίες γκόμενες που πηδάς εκτός στέγης (αν είσαι μπερμπαντάκος), με τις "καλές" γνωριμίες. Όλα αυτά χτίζουν το κοινωνικό σου στάτους.
Στο ποδόσφαιρο όλα τα παραπάνω εκφράζονται σε "λεφτά". Αν έχεις χρήματα (και τα διαθέτεις), θα έχεις και τους καλύτερους (διεθνείς κατά προτίμηση) ποδοσφαιριστές και έναν καλό προπονητή. Θα έχεις σίγουρα ένα καλό γήπεδο ή ένα καλό προπονητικό κέντρο. Θα πληρώνεις τους πάντες στην ώρα σου και θα έχεις και τις "καλές" γνωριμίες στα κέντρα των αποφάσεων.
Η άλλη επιλογή είναι να σε φοβούνται. Κάποιοι δυστυχώς έχουν συνδυάσει και τις δύο μεθόδους. Και γίνονται "παντοκράτορες"...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου