Ο Άρης δε γυρίζει...

"Όλα τριγύρω αλλάζουνε κι όλα τα ίδια μένουν" λέει ένα λαϊκό άσμα του Νίκου Παπάζογλου! Κάτι τέτοιο συμβαίνει και στον Άρη μας...Το νέο... παλιό Άρη.

Το 2006 με την υπαγωγή της ΠΑΕ Άρης στο άρθρο 44 και τη δημιουργία της "ελπιδοφόρας" και "καινοτόμας" Λέσχης Φίλων Άρη τα πράγματα έμοιαζαν να αλλάζουν οριστικά και ο σύλλογος να αλλάζει σελίδα. Η διοικητική ηγεσία του Super 3 με "τα δικά της παιδιά", νέους και φιλόδοξους παράγοντες, έπιασε όλα τα πόστα σε όλους τους φορείς του Άρη, ΑΣ, ΠΑΕ, ΚΑΕ, ΛΦΑ και όλα έμοιαζαν να κυλούν ομαλά. Οι "παραδοσιακοί" παράγοντες πέρασαν στην ιστορία ως αποτυχημένοι . Ώσπου το πρόβλημα που είχε κρυφτεί κάτω από το χαλάκι φανερώθηκε ξεκάθαρα μόλις 6 χρόνια αργότερα. Ο νέος Άρης της μοναδικής εφεύρεσης της ΛΦΑ, της διοίκησης των οπαδών κατέρρευσε σαν χάρτινος πύργος. Όλα τα τμήματα καταχρεωμένα αλλά η ΠΑΕ με χρέη - ρεκόρ όλων των εποχών να αγγίζουν ή και να ξεπερνούν τα 30 εκατομμύρια ευρώ.

Και τώρα τι; Άλλο ένα άρθρο του πτωχευτικού κώδικα παρουσιάζεται ως σωτήριο. Αυτή τη φορά το 99. Μόνο που τώρα πλέον οι "παραδοσιακοί" παράγοντες παίρνουν τη ρεβάνς! Με το Δημήτρη Ηλιάδη να επιστρέφει ως ηγέτης απέναντι στον πρώην αξιαγάπητο Super-α Λάμπρο Σκόρδα και να τον κερδίζει άνετα στις εκλογές του φορέα που εμπνεύστηκε ο δεύτερος με τη στήριξη του συνδέσμου που λάτρεψε και ανέδειξε τον δεύτερο. Άλλωστε είναι γνωστό πως μετά το 2004-05 ο Άρης μετετράπη σε μια Ιδεα που πάντα όλοι ψηφίζουν τους πάντες για τα πάντα και πάντα όλοι ψηφίζονται από τους πάντες για τα πάντα και στο τέλος γίνεται αυτό που θέλει ο Super 3... Ο Λάμπρος Γράντας κλέβει την παράσταση στα ερτζιανά σε σημείο που αν κάποιος γεννήθηκε το 1997 να τον θεωρεί τον πλέον αδικημένο Ηγέτη του Άρη που όλα τα έκανε καλώς καμωμένα! Ακόμα και ο σεβάσμιος Δήμος Δασυγένης δείχνει επιτέλους να δικαιώνεται.

Αλλά στον Άρη το καινούριο δεν ήρθε πουθενά. Και ποτέ. Ο ΑΣ βρίσκεται αιχμάλωτος στα χρέη που δημιούργησε ο εκλεκτός του Σαουρίδη, Νίκος Παπαδόπουλος. Περισσότερο απαξιωμένος από ποτέ αφού σημασία δόθηκε στη γιγάντωση της εφεύρεσης της ΛΦΑ. "Γραφτείτε στη Λέσχη"... Ακόμα αντηχεί στα αυτιά των αρειανών αυτή η φράση που ελέχθη περισσότερες φορές και από τη λέξη "ΑΡΗΣ" την εποχή της Σαουριδοκρατίας. Ο "εκτελεστικός" υπάλληλος θέλει να επιστρέψει με προξενιό κάποιους αραβοτουρκοϊσπανοαζεροάγγλους επενδυτές. Και φυσικά κανείς από αυτούς που υπέγραφε, κάνεις από αυτούς που ήλεγχε δεν αναλαμβάνει τις ευθύνες που του αναλογούν. Για τα πάντα φταίνε όλοι οι άλλοι εκτός από τους εαυτούς τους.

Στη Λέσχη - που δυστυχώς υπάρχει ακόμα - τα πράγματα είναι πιο ξεκάθαρα. Το μόνο καθήκον του "μεγαλομετόχου" φαίνεται πως είναι η διεκπεραίωση εβδομαδιαίων εκλογών στο σύλλογο για διάφορα θέματα που θα έπρεπε να λύσει το δ.σ. Ό,τι περίπου γινόταν από την ίδρυσή της. Η Λέσχη δεν αντιλαμβάνεται ούτε προσαρμόζεται στο νέο ρόλο που πρέπει να έχει έως ότου αυτοδιαλυθεί. Το να ψάξει ο "μεγαλομέτοχος" για κάποιον μεγάλο στρατηγικό επενδυτή - χρηματοδότη δε φαίνεται να τους περνά από το μυαλό. Ίσως έρθει να μας παρακαλέσει ο ίδιος!

Η ΚΑΕ ακόμα και τώρα εξαρτάται από τις διαθέσεις παραγόντων όπως ο Τζεβελέκης και ο Παπαϊωάννου που άθελά τους ή όχι στήριξαν το καράβι που κυβερνούσε ο καμπολογάκιας "εκλεκτός του Θεού" και το έριξε στο παγόβουνο. Αυτός, που ενώ μηδενίστηκε το κοντέρ των χρεών (με τη ρύθμιση Βενιζέλου), τα οδήγησε στο εξωφρενικό ποσό των 5,5 εκατομμυρίων ευρών. Ο ωκεανός των 5,5 εκατομμυρίων ευρώ είναι πολύ μεγάλος αλλά υπάρχει μία ελπίδα. Μία νέα "ρύθμιση Βενιζέλου" του 2013, το άρθρο 99. Ο Λευτέρης Αρβανίτης και το αγωνιστικό τμήμα είναι άλλη μία αχτίδα φωτός αναγέννησης. Ακόμα και ο κόσμος του Άρη έχει γυρίσει την πλάτη στο τμήμα που έδωσε τίτλους και δόξα στο σύλλογο. Μήπως πρέπει να δοθεί μία ευκαιρία στην ΚΑΕ;

Η γη γυρίζει αλλά ο Άρης δε γυρίζει...σελίδα!

ΥΓ. Όποιος επιθυμεί να μάθει το όνομά μου το μαθαίνει χθες. Κι αν δεν μπορεί με ρωτάει. Άλλωστε έχει μεγάλη διαφορά κάποιος να λέγεται Aris Siempr ή Γιώργος Παπαδόπουλος.