Η αλήθεια είναι ότι όλον αυτόν τον καιρό ήταν το μόνο που με προβλημάτιζε στην όλη παρουσία του κ. Λάσκαρη στον Άρη. Αν και οι ενέργειές του «μιλούσαν» από μόνες τους, εντούτοις το ότι δε μίλησε για τις επιχειρηματικές του δραστηριότητες δημόσια, για τους λόγους που ανέλαβε τον «Αυτοκράτορα» και κυρίως για τους στόχους που έχει θέσει για την ΚΑΕ με προβλημάτιζε. Βέβαια, ένας άνθρωπος που λειτουργεί, όπως ο ίδιος είπε «βήμα - βήμα» είναι απολύτως λογικό να βάλει τα πράγματα στη θέση τους την κατάλληλη, όπως την έκρινε ο ίδιος, στιγμή.
Ο Νίκος Λάσκαρης είναι ο ορισμός του τεχνοκράτη, όπως τουλάχιστον τον εννοούμε στην καθομιλουμένη. Δε λέει μεγάλα λόγια, δεν πετάει χρήματα αλόγιστα αλλά διαβαθμίζοντας τις ανάγκες επενδύει τα χρήματά του. Παρά ταύτα κινητοποιήθηκε για την ενασχόλησή του με τον Άρη όπως ο ίδιος είπε λειτουργώντας κυρίως με το συναίσθημα ως απόδημος Έλληνας που γνώρισε τι σημαίνει Άρης (πολύ δε περισσότερο μπασκετικός Άρης) για τον ελληνικό αθλητισμό και την ιστορία της πατρίδας μας.
Ποιό ήταν όμως το «κλειδί» για να ασχοληθεί ένας σοβαρός επιχειρηματίας με μία αθλητική εταιρεία στην Ελλάδα και μάλιστα με χρέη; Το αποκάλυψε ο κ. Λάσκαρης και δεν ήταν άλλο από το άρθρο 99. Με την υπαγωγή της ομάδας στο άρθρο του πτωχευτικού κώδικά μπήκε πάτος στο βαρέλι των υποχρεώσεων της ομάδας. Αν και ο ίδιος είπε πως το ποδόσφαιρο δεν τον ενδιαφέρει ως άθλημα λόγω... προτιμήσεων εντούτοις πίσω από τις λέξεις ο κ. Λάσκαρης αποκάλυψε πως ενδιαφέρθηκε για τον ΑΣ Άρης (και κατά συνέπεια και για το ποδοσφαιρικό τμήμα για το οποίο φημολογείται ότι του προσέλκυσε αρχικά το ενδιαφέρον). Όπως είπε ο ανασταλτικός παράγων έλευσης ενός χρηματοδότη είναι το νομικό καθεστώς που διέπει όλους τους ερασιτεχνικούς ελληνικούς συλλόγους. Από τη στιγμή που ο Άρης έπαυσε να είναι ανώνυμη εταιρεία με έναν ΑΣ που πάσχει πολλαπλώς θα ήταν δύσκολη και η προσέλκυση ενός σοβαρού επιχειρηματία που θα ήθελε να επενδύσει στον αθλητισμό. Παρά ταύτα υποσχέθηκε ότι θα βοηθήσει στοχευμένα τμήματα του Ερασιτέχνη ώστε να ξέρει ότι τα λεφτά του «πιάνουν τόπο». Πως θα μπορούσε άλλωστε ο επιχειρηματίας Λάσκαρης να αποσυνδέσει το υπόλοιπο του Άρη από το καλαθοσφαιρικό τμήμα τη στιγμή που υπάρχουν αραγείς διασυνδέσεις και σε νομικό αλλά κυρίως σε οπαδικό επίπεδο. Μία ενδεχόμενη συρρίκνωση του Άρη μοιραία, ακόμα και με το Λάσκαρη στο τιμόνι, θα επιδρούσε αρνητικά και στο μπάσκετ.
Ο κ. Λάσκαρης δήλωσε γνώστης του αθλήματος αλλά όχι του ελληνικού πρωταθλήματος και γι αυτό ακριβώς το λόγο υποστηρίζει ότι δεν επένδυσε εξαρχής μεγάλα ποσά στην ομάδα. Αυτή είναι μία απολύτως λογική προσέγγιση για κάποιον επιχειρηματία που επιθυμεί να μειώσει το ρίσκο της επένδυσής του. Στο πλαίσιο αυτό διαχώρισε και τις αρμοδιότητες του καθένα στην ομάδα και τη δική του. Στήριξε τον απόλυτα επιτυχημένο Δημήτρη Πρίφτη, δήλωσε ότι θα συνεχίσει να το κάνει αλλά δεν έδωσε λευκές επιταγές σε κανέναν υποστηρίζοντας εμμέσως πλην σαφώς ότι όλοι κρίνονται από το αποτέλεσμα. Στα πλαίσια αυτά ενσωματώνεται και η σταδιακή επαναφορά του Άρη στην κορυφαία διασυλλογική διοργάνωση της Ευρώπης και η ανάληψη της ευθύνης και από τον κόσμο του Άρη που πρέπει να προστατεύσει τον Άρη και το Λάσκαρη από κάποιους περιθωριακούς που παρεισφρέουν στο γήπεδο και τελικά μόνο κακό προκαλούν. Ταυτόχρονα ο κ. Λάσκαρης άνοιξε την πόρτα και σε ενδεχόμενη πρόταση της FIBA για τη διοργάνωση που ετοιμάζει.
Ο κ. Λάσκαρης όμως υποστήριξε ότι θα συνδέσει και το παρελθόν με το παρόν. Άλλωστε μία τέτοια κίνηση είναι αναγκαία για κάθε σύλλογο που σέβεται το παρελθόν και σκέφτεται το μέλλον του. Χαρακτήρισε μεγάλο περιουσιακό στοιχείο τον Γκάλη και στα πλαίσια αυτά αναφέρθηκε στην προσπάθεια περαιτέρω αναβάθμισης του τουρνουά που γίνεται προς τιμήν του. Δεν έμεινε όμως μόνο στον Γκάλη. Όπως είπε θα προσπαθήσει με τη διοίκησή του να αξιοποιήσει τους περισσότερους βετεράνους με προεξάρχοντα τον έτερο θρύλο του ελληνικού μπάσκετ, τον Παναγιώτη Γιαννάκη.
Αλλαγή φιλοσοφίας επιτέλους. Μία φιλοσοφία - αρρώστια που μπήκε στο DNA του Αρειανού προσπαθεί να αποβάλλει ο κ. Λάσκαρης. Ο κόσμος του Άρη δεν αγοράζει πλέον διαρκείας για να... στηρίξει οικονομικά την ΚΑΕ αλλά για να απολαύσει την ομάδα, να γουστάρει. Ο αριθμός των διαρκείας δε θέτει στόχους, τους στόχους τους θέτει η διοίκηση και τα διαρκείας πωλούνται βάσει των κινήσεων της διοίκησης και των αποτελεσμάτων, όχι μόνο των αγωνιστικών, της ομάδας. Τα διαρκείας, το γεμάτο γήπεδο σαφώς βοηθούν τα έσοδα αλλά δεν αποτελούν κινητήριο μοχλό τη στιγμή μάλιστα που το Παλέ ντε Σπορ έχει πολύ μικρή χωρητικότητα για τη δυναμική του Άρη και ενώ υπάρχουν τόσοι τρόποι προσέλκυσης εσόδων πλέον. Τα εισιτήρια διαρκείας, το γεμάτο γήπεδο θα αποτελούν περισσότερο μία ηθική ικανοποίηση για τον κ. Λάσκαρη και δευτερευόντως μία οικονομική βοήθεια - για άλλες μεταγραφές ή για αποπληρωμή παλαιών υποχρεώσεων. Αυτή είναι μία τεράστια τομή στο όλο σύστημα του Άρη. Ο Αρειανός ξαναγίνεται οπαδός και παύει να αποτελεί το χρηματοδότη, χωρίς ουσιαστικό αντίκρυσμα μάλιστα, όπως στο παρελθόν.
Ο κ. Λάσκαρης αναφέρθηκε όμως και στο γήπεδο. Εξέφρασε τον προβληματισμό του όσον αφορά τη χωρητικότητα και μόνο του «Nick Galis Hall» ενώ υποστήριξε ότι αυτό το μειονέκτημα δεν μπορεί να αποτελέσει τροχοπέδη στην αδειοδότηση της Euroleague. Παρά ταύτα τόνισε τη σημαντικότητα της ιστορίας του θρυλικού Παλέ ντε Σπορ ενώ άφησε ανοιχτό το ενδεχόμενο ακόμα και κατασκευής νέου γηπέδου. Στα πλαίσια αυτά, όπως έκαναν και πολλές ευρωπαϊκές ομάδες του εξωτερικού (κυρίως ποδοσφαιρικές) και στα πλαίσια της έρευνας μάρκετινγκ είπε ότι οι οπαδοί του Άρη θα γίνουν κοινωνοί της όλης προσπάθειας, όχι χρηματικά, αλλά εκφράζοντας τη γνώμη τους σε μία πιθανή τέτοια προοπτική.
Ο διευθύνων σύμβουλος και βασικός μέτοχος της ΚΑΕ Άρης έκανε άλλη μία βαρυσήμαντη δήλωση. Μίλησε για έναν Άρη που θέλει να τον βλέπουν όλοι, έναν «ανοιχτό» Άρη και όχι περιορισμένο στα «δεσμά» ενός συνδρομητικού καναλιού. Μ' αυτόν τον τρόπο ο Άρης θα γίνει ελκυστικός και σε όσους Αρειανούς έχουν απομακρυνθεί από το γήπεδο τα τελευταία χρόνια αλλά και σε όλους τους υπόλοιπους φιλάθλους και οπαδούς που θέλουν να δουν ωραίο μπάσκετ αλλά και τα μικρά παιδιά που αναζητούν την οπαδική τους «στέγη».
Τέλος, ο Λάσκαρης απέφυγε να λαϊκίσει. Γνωρίζει πολύ καλά ότι όσοι συνετέλεσαν στην οικονομική καταστροφή του Άρη είναι δύσκολο να τιμωρηθούν ποινικά για κακοδιαχείριση εκτός αν υπάρχουν πολλά στοιχεία για πιθανές εγκληματικές πράξεις. Έτσι, ήταν φειδωλός σε αυτό το ζήτημα σε αντίθεση με άλλους Αρειανούς παράγοντες - ειδικά στο ποδοσφαιρικό τμήμα - που πολλά είπαν και τίποτα δεν έκαναν.
Εμείς από την πλευρά μας, ως οπαδοί του Άρη, του έχουμε απόλυτη εμπιστοσύνη και πιστεύουμε πως αν υλοποιήσει τα όσα είπε και με αυτό τον τρόπο διαχείρισης της ΚΑΕ ο Άρης θα μεγαλουργήσει και πάλι μελλοντικά!
Άλλωστε «έχουμε χρόνο» κ. Λάσκαρη και «θα περάσουμε ωραία»!
ΥΓ. Άτυχη στιγμή για τον τεράστιο Πάρι Καλημερίδη που πήγε να λύσει τα... προσωπικά του μπροστά στον κ. Λάσκαρη. Βέβαια, προσωπικά φοβάμαι περισσότερο αυτούς που λένε τα όσα λένε πίσω από τις κάμερες. Αυτοί που αποθέωναν τον «κομπολογάκια» και τώρα τον αποκαλούν «Λαμογιάννη». Αυτοί είναι οι πιο επικίνδυνοι και ύπουλοι. Αλλά ο Νίκος Λάσκαρης θα προστατευτεί ΚΑΙ από αυτούς.
Ποιό ήταν όμως το «κλειδί» για να ασχοληθεί ένας σοβαρός επιχειρηματίας με μία αθλητική εταιρεία στην Ελλάδα και μάλιστα με χρέη; Το αποκάλυψε ο κ. Λάσκαρης και δεν ήταν άλλο από το άρθρο 99. Με την υπαγωγή της ομάδας στο άρθρο του πτωχευτικού κώδικά μπήκε πάτος στο βαρέλι των υποχρεώσεων της ομάδας. Αν και ο ίδιος είπε πως το ποδόσφαιρο δεν τον ενδιαφέρει ως άθλημα λόγω... προτιμήσεων εντούτοις πίσω από τις λέξεις ο κ. Λάσκαρης αποκάλυψε πως ενδιαφέρθηκε για τον ΑΣ Άρης (και κατά συνέπεια και για το ποδοσφαιρικό τμήμα για το οποίο φημολογείται ότι του προσέλκυσε αρχικά το ενδιαφέρον). Όπως είπε ο ανασταλτικός παράγων έλευσης ενός χρηματοδότη είναι το νομικό καθεστώς που διέπει όλους τους ερασιτεχνικούς ελληνικούς συλλόγους. Από τη στιγμή που ο Άρης έπαυσε να είναι ανώνυμη εταιρεία με έναν ΑΣ που πάσχει πολλαπλώς θα ήταν δύσκολη και η προσέλκυση ενός σοβαρού επιχειρηματία που θα ήθελε να επενδύσει στον αθλητισμό. Παρά ταύτα υποσχέθηκε ότι θα βοηθήσει στοχευμένα τμήματα του Ερασιτέχνη ώστε να ξέρει ότι τα λεφτά του «πιάνουν τόπο». Πως θα μπορούσε άλλωστε ο επιχειρηματίας Λάσκαρης να αποσυνδέσει το υπόλοιπο του Άρη από το καλαθοσφαιρικό τμήμα τη στιγμή που υπάρχουν αραγείς διασυνδέσεις και σε νομικό αλλά κυρίως σε οπαδικό επίπεδο. Μία ενδεχόμενη συρρίκνωση του Άρη μοιραία, ακόμα και με το Λάσκαρη στο τιμόνι, θα επιδρούσε αρνητικά και στο μπάσκετ.
Ο κ. Λάσκαρης δήλωσε γνώστης του αθλήματος αλλά όχι του ελληνικού πρωταθλήματος και γι αυτό ακριβώς το λόγο υποστηρίζει ότι δεν επένδυσε εξαρχής μεγάλα ποσά στην ομάδα. Αυτή είναι μία απολύτως λογική προσέγγιση για κάποιον επιχειρηματία που επιθυμεί να μειώσει το ρίσκο της επένδυσής του. Στο πλαίσιο αυτό διαχώρισε και τις αρμοδιότητες του καθένα στην ομάδα και τη δική του. Στήριξε τον απόλυτα επιτυχημένο Δημήτρη Πρίφτη, δήλωσε ότι θα συνεχίσει να το κάνει αλλά δεν έδωσε λευκές επιταγές σε κανέναν υποστηρίζοντας εμμέσως πλην σαφώς ότι όλοι κρίνονται από το αποτέλεσμα. Στα πλαίσια αυτά ενσωματώνεται και η σταδιακή επαναφορά του Άρη στην κορυφαία διασυλλογική διοργάνωση της Ευρώπης και η ανάληψη της ευθύνης και από τον κόσμο του Άρη που πρέπει να προστατεύσει τον Άρη και το Λάσκαρη από κάποιους περιθωριακούς που παρεισφρέουν στο γήπεδο και τελικά μόνο κακό προκαλούν. Ταυτόχρονα ο κ. Λάσκαρης άνοιξε την πόρτα και σε ενδεχόμενη πρόταση της FIBA για τη διοργάνωση που ετοιμάζει.
Ο κ. Λάσκαρης όμως υποστήριξε ότι θα συνδέσει και το παρελθόν με το παρόν. Άλλωστε μία τέτοια κίνηση είναι αναγκαία για κάθε σύλλογο που σέβεται το παρελθόν και σκέφτεται το μέλλον του. Χαρακτήρισε μεγάλο περιουσιακό στοιχείο τον Γκάλη και στα πλαίσια αυτά αναφέρθηκε στην προσπάθεια περαιτέρω αναβάθμισης του τουρνουά που γίνεται προς τιμήν του. Δεν έμεινε όμως μόνο στον Γκάλη. Όπως είπε θα προσπαθήσει με τη διοίκησή του να αξιοποιήσει τους περισσότερους βετεράνους με προεξάρχοντα τον έτερο θρύλο του ελληνικού μπάσκετ, τον Παναγιώτη Γιαννάκη.
Αλλαγή φιλοσοφίας επιτέλους. Μία φιλοσοφία - αρρώστια που μπήκε στο DNA του Αρειανού προσπαθεί να αποβάλλει ο κ. Λάσκαρης. Ο κόσμος του Άρη δεν αγοράζει πλέον διαρκείας για να... στηρίξει οικονομικά την ΚΑΕ αλλά για να απολαύσει την ομάδα, να γουστάρει. Ο αριθμός των διαρκείας δε θέτει στόχους, τους στόχους τους θέτει η διοίκηση και τα διαρκείας πωλούνται βάσει των κινήσεων της διοίκησης και των αποτελεσμάτων, όχι μόνο των αγωνιστικών, της ομάδας. Τα διαρκείας, το γεμάτο γήπεδο σαφώς βοηθούν τα έσοδα αλλά δεν αποτελούν κινητήριο μοχλό τη στιγμή μάλιστα που το Παλέ ντε Σπορ έχει πολύ μικρή χωρητικότητα για τη δυναμική του Άρη και ενώ υπάρχουν τόσοι τρόποι προσέλκυσης εσόδων πλέον. Τα εισιτήρια διαρκείας, το γεμάτο γήπεδο θα αποτελούν περισσότερο μία ηθική ικανοποίηση για τον κ. Λάσκαρη και δευτερευόντως μία οικονομική βοήθεια - για άλλες μεταγραφές ή για αποπληρωμή παλαιών υποχρεώσεων. Αυτή είναι μία τεράστια τομή στο όλο σύστημα του Άρη. Ο Αρειανός ξαναγίνεται οπαδός και παύει να αποτελεί το χρηματοδότη, χωρίς ουσιαστικό αντίκρυσμα μάλιστα, όπως στο παρελθόν.
Ο κ. Λάσκαρης αναφέρθηκε όμως και στο γήπεδο. Εξέφρασε τον προβληματισμό του όσον αφορά τη χωρητικότητα και μόνο του «Nick Galis Hall» ενώ υποστήριξε ότι αυτό το μειονέκτημα δεν μπορεί να αποτελέσει τροχοπέδη στην αδειοδότηση της Euroleague. Παρά ταύτα τόνισε τη σημαντικότητα της ιστορίας του θρυλικού Παλέ ντε Σπορ ενώ άφησε ανοιχτό το ενδεχόμενο ακόμα και κατασκευής νέου γηπέδου. Στα πλαίσια αυτά, όπως έκαναν και πολλές ευρωπαϊκές ομάδες του εξωτερικού (κυρίως ποδοσφαιρικές) και στα πλαίσια της έρευνας μάρκετινγκ είπε ότι οι οπαδοί του Άρη θα γίνουν κοινωνοί της όλης προσπάθειας, όχι χρηματικά, αλλά εκφράζοντας τη γνώμη τους σε μία πιθανή τέτοια προοπτική.
Ο διευθύνων σύμβουλος και βασικός μέτοχος της ΚΑΕ Άρης έκανε άλλη μία βαρυσήμαντη δήλωση. Μίλησε για έναν Άρη που θέλει να τον βλέπουν όλοι, έναν «ανοιχτό» Άρη και όχι περιορισμένο στα «δεσμά» ενός συνδρομητικού καναλιού. Μ' αυτόν τον τρόπο ο Άρης θα γίνει ελκυστικός και σε όσους Αρειανούς έχουν απομακρυνθεί από το γήπεδο τα τελευταία χρόνια αλλά και σε όλους τους υπόλοιπους φιλάθλους και οπαδούς που θέλουν να δουν ωραίο μπάσκετ αλλά και τα μικρά παιδιά που αναζητούν την οπαδική τους «στέγη».
Τέλος, ο Λάσκαρης απέφυγε να λαϊκίσει. Γνωρίζει πολύ καλά ότι όσοι συνετέλεσαν στην οικονομική καταστροφή του Άρη είναι δύσκολο να τιμωρηθούν ποινικά για κακοδιαχείριση εκτός αν υπάρχουν πολλά στοιχεία για πιθανές εγκληματικές πράξεις. Έτσι, ήταν φειδωλός σε αυτό το ζήτημα σε αντίθεση με άλλους Αρειανούς παράγοντες - ειδικά στο ποδοσφαιρικό τμήμα - που πολλά είπαν και τίποτα δεν έκαναν.
Εμείς από την πλευρά μας, ως οπαδοί του Άρη, του έχουμε απόλυτη εμπιστοσύνη και πιστεύουμε πως αν υλοποιήσει τα όσα είπε και με αυτό τον τρόπο διαχείρισης της ΚΑΕ ο Άρης θα μεγαλουργήσει και πάλι μελλοντικά!
Άλλωστε «έχουμε χρόνο» κ. Λάσκαρη και «θα περάσουμε ωραία»!
ΥΓ. Άτυχη στιγμή για τον τεράστιο Πάρι Καλημερίδη που πήγε να λύσει τα... προσωπικά του μπροστά στον κ. Λάσκαρη. Βέβαια, προσωπικά φοβάμαι περισσότερο αυτούς που λένε τα όσα λένε πίσω από τις κάμερες. Αυτοί που αποθέωναν τον «κομπολογάκια» και τώρα τον αποκαλούν «Λαμογιάννη». Αυτοί είναι οι πιο επικίνδυνοι και ύπουλοι. Αλλά ο Νίκος Λάσκαρης θα προστατευτεί ΚΑΙ από αυτούς.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου