Σε κινούμενη άμμο...

Τα τελευταία τέσσερα χρόνια ο Άρης είναι μία άμαξα που στέκεται πάνω σε κινούμενη άμμο περιμένοντας αφελώς να μη βουλιάξει.

Πλέον το κάρο έχει βουλιάξει, και μόνο το κεφάλι του αλόγου προεξέχει επιτρέποντας στο σύλλογο απλά να... αναπνέει.

Συμφωνώ με πολλούς Αρειανούς συνοπαδούς μου, αδέρφια μου, που μοιραζόμαστε τις ίδιες ανησυχίες. Δύο καρπούζια σε μία μασχάλη είναι δύσκολο να κρατήσει κάποιος, ήτοι ένας επενδυτής είναι δύσκολο να διαχειριστεί ένα σύλλογο σε δύο αθλήματα υψηλής δημοφιλίας αλλά και απαιτήσεων. Δεν άντεξαν ο Κόκκαλης και ο Κοντομηνάς δεν τόλμησαν πολλοί άλλοι όπως ο Γιαννακόπουλος ή ο Σαββίδης.

Θα μπορέσει ο Νίκος Λάσκαρης, παρά τα διαπιστευτήρια που έχει δείξει στην ΚΑΕ Άρης, αναρωτιέται κάποιος λογικά;

Κι όμως. Αναλογιζόμενοι τις εναλλακτικές λύσεις (τον αποτυχημένο κ. Κάλας, τον απογοητευτικό και άτολμο κ. Αρβανιτίδη, και τον αμφιβόλου προέλευσης και προορισμού κ. Καρυπίδη) ο Νίκος Λάσκαρης φαντάζει ως ο μοναδικός που μπορεί να συσπειρώσει (όντας παράγοντας ευρύτατης αποδοχής), ο μοναδικός που μπορεί να βγάλει το κάρο από τη λάσπη.

Είναι ο μοναδικός που πληροί τα κριτήρια, που αποδεδειγμένα μπορεί να οδηγήσει τον Άρη σε αγωνιστική άνοδο, βοηθώντας ταυτόχρονα με δικά του κεφάλαια στη σύσταση της ΠΑΕ και την εκκαθάριση της παλαιάς ΠΑΕ τη συγκεκριμένη στιγμή.

Ο ίδιος ως επιτυχημένος επιχειρηματίας θα έχει την ευκαιρία σε μελλοντικό χρόνο να αποφασίσει αν μπορεί ή δεν μπορεί να κρατήσει τα δύο καρπούζια ή να μεταβιβάσει με το ανάλογο τίμημα με αξιοπιστία ένα από τα δύο. Άλλωστε είναι γνωστό ότι ο κ. Λάσκαρης δεν ήταν ποτέ αδιάφορος για το σύλλογο Άρη σε ευρύτερο της ΚΑΕ επίπεδο.

Ανεξαρτήτως της αυριανής δικαστικής έκβασης, που ελπίζω να είναι αίσια, εύχομαι, λοιπόν, ο κ. Λάσκαρης να ανακοινώσει την Παρασκευή, στη συνέντευξη τύπου που θα παραθέσει, το ενδιαφέρον του και για τον ποδοσφαιρικό Άρη.

Και τότε να είναι βέβαιος: Δεκάδες χιλιάδες άνθρωποι θα τον στηρίξουν και θα τον αποθεώσουν αν καταφέρει να δώσει διέξοδο στο τέλμα.