O καρβουνιΆρης

Άλλη μία χρονιά με ανεπιτυχές αγωνιστικό αποτέλεσμα έφτασε στο τέλος της για τον ποδοσφαιρικό Άρη που εδώ και τρία χρόνια βιώνει έναν απίστευτο και ατέρμονο εφιάλτη. Κι αν στην αρχή της χρονιάς όλοι κατά βάθος περιμέναμε την άνοδο - "τρένο" τελικά αυτό το τρένο ήταν "καρβουνιάρης".

Οι προβληματισμοί τέθηκαν εξαρχής τουλάχιστον από αυτό το μέσο. Τι κι αν αναλύσαμε το τι πέρασε ο σύλλογος ώστε να γίνει μάθημα για το μέλλον; Τι κι αν προειδοποιήσαμε; Τι κι αν θέλησαν πολλοί να αποτελέσουν το ξυπνητήρι του κόσμου του Άρη; Τι κι αν κάναμε προτάσεις; Φευ!

Mόνο "δικαιωμένοι" δεν αισθανόμαστε. Ο κόσμος του Άρη για άλλη μία χρονιά νιώθει προδομένος. Οι παράγοντες που ανέλαβαν το αυτονόητο (από τη στιγμή που υποβιβάστηκε στη Γ' Εθνική) έργο της αγωνιστικής επανόδου της ομάδας στις επαγγελματικές κατηγορίες, της εκκαθάρισης της παλαιάς ΠΑΕ σε εύλογο διάστημα και της σύστασης νέας ΠΑΕ απέτυχαν παταγωδώς. Και σίγουρα σε κάθε μία ευθύνη υπάρχει ονοματεπώνυμο.

Δεν είναι ο Πανσερραϊκός, η ΕΠΟ, το facebook, η τρόικα ή οι εξωγήινοι. Τη βαρύτατη αυτή ευθύνη ανέλαβαν συγκεκριμένα πρόσωπα. Αρχικά η απόφαση των συνδέσμων του Άρη να αγωνιστεί η ομάδα στη Γ' Εθνική έμοιαζε η μόνη λογική. Ο Άρης υποβιβάστηκε από τη Superleague των πολλαπλάσιων εσόδων, ο κ. Παναγιώτης Στεφανίδης καιροσκοπούσε, η ομάδα δεν είχε αδειοδότηση ή έτοιμο ρόστερ, τα χρέη του προς τρίτους δεν ήταν διαχειρίσιμα με τόσο λίγα έσοδα ενώ δεν υπήρχε "φως στο τούνελ" της Β' Εθνικής ούτε και για τα χρέη προς το Δημόσιο με τις τότε οικονομικοπολιτικές συνθήκες. Κι έτσι, μετά τη δικαστική απόφαση για "να κάνει ό,τι και η ΑΕΚ" και "για να έρθει επενδυτής" ο Άρης χωρίς κάποιες ουσιαστικές "εγγυήσεις" πήρε τη μεγάλη απόφαση.

Παρά ταύτα το μέγεθος του Άρη έκανε το στόχο αυτονόητο. Άνοδος και εκκαθάριση ήταν ο διττός στόχος του συλλόγου. Το ζητούμενο ήταν η διοικητική, η αγωνιστική και η οικονομική σταθερότητα. Ο Γιώργος Γαλανός ήταν ο πρώτος που επιλέχθηκε να "τρέξει" το καράβι παρά τις πολλές προστριβές του με την εκάστοτε διοίκηση του ΑΣ Άρης. Η προχειρότητα, οι συνεχείς κόντρες του με τους ανθρώπους του ΑΣ, η αμφισβήτηση των οικονομικών του δυνατοτήτων και της συνεισφοράς του, καθώς και η αγωνιστική αναγέννηση της ομάδας μετά την απόλυση Καλαϊτζίδη και την πρόσληψη Κάμπος-Τοπαλίδη χρεώνονται και πιστώνονται στη θητεία του.

Ο Γαλανός αποτέλεσε παρελθόν αφήνοντας την ομάδα πρώτη. Αυτό είναι το αδιαμφισβήτητο γεγονός παρά τις όποιες αδυναμίες επέδειξε στη θητεία του. To ίδιο ακριβώς ισχύει και για τον Πάουλο Κάμπος. Την ημέρα που έφυγε άφησε τον Άρη ένα βαθμό πίσω από την κορυφή αλλά στην ουσία το ποδοσφαιρικό τμήμα το "έτρεχε" ο προηγούμενος και επόμενος προπονητής Καλαϊτζίδης. Ο Κάμπος έπαψε να είναι το κουμάντο του αγωνιστικού την ημέρα της αποχώρησης του Γαλανού όταν ο Άρης ήταν πρώτος.

Ο καρβουνιΆρης

Ο Καλαϊτζίδης στην πρώτη φάση της θητείας του απέτυχε παταγωδώς. Η ομάδα με ελλιπή προετοιμασία στη Βουλγαρία στην έναρξη της περιόδου παρουσίασε πολλές αδυναμίες ενώ δεν ενισχύθηκε με ποδοσφαιριστές πρώτης γραμμής. Ο Καλαϊτζίδης ήταν αυτός που σχεδίασε την ομάδα και την άφησε "γυμνή" σε πολλές θέσεις με αποτέλεσμα ουκ ολίγους διασυρμούς. Με τη φυγή Γαλανού οι αδερφοί Κάλας ανέλαβαν με πολλές φιλοδοξίες. Στόχος τους, κατά τα λεγόμενά τους, ήταν η αγωνιστική ανασυγκρότηση με μεταγραφές που θα έκαναν τον Άρη "τρένο" και η οικονομική ενίσχυση που εκτός των άλλων θα έφερε εις πέρας και την εκκαθάριση. Τελικά ο Άρης έγινε... "τρένο" αλλά "καρβουνιάρης" αφού ο Πανσερραϊκός φάνηκε σαν Intercity να "καθαρίζει" τους αγώνες πριν καν... ξεκινήσουν: από τα... αποδυτήρια. Και στην εκκαθάριση όμως τα νέα δεν είναι και τόσο ευχάριστα καθώς δεν έχει ολοκληρωθεί ακόμα.

Κοινό χαρακτηριστικό των κ.κ. Γαλανού και Καλαϊτζίδη ήταν ότι η ανάληψή των ηνίων του τμήματος συνοδεύτηκε από την άκρατη υποστήριξη των επικεφαλής του "Super3" ανεξαρτήτως αν σύντομα τον πρώτο τον αποδόμησαν όσο εύκολα τον υποστήριξαν. Επιπλέον ο καθένας είχε το "δικό του" φίλα προσκείμενο ΜΜΕ. Τα δύο "γραφεία τύπου" της ομάδας έδρασαν άκρως ύποπτα για ακόμα μία φορά έχοντας τεράστιο μερίδιο ευθύνης για το τελικό αποτέλεσμα.

Σύμφωνα πάντως με τον Πρόεδρο του ΑΣ Άρης όλα πηγαίνουν κατ' ευχήν. Η... ελπίδα έρχεται μέσω ενός πιθανού μπαράζ ανόδου (ακόμα πιο ντροπιαστικού και από αυτήν καθ' αυτήν τη συμμετοχή της ομάδας στην ερασιτεχνική κατηγορία). Επιπλέον σύμφωνα με σημερινές του ραδιοφωνικές δηλώσεις η αποτυχία ή η επιτυχία ενός εφόρου σε ένα τμήμα, δηλαδή του Άλεξ Κάλας στο ποδόσφαιρο εν προκειμένω δεν μπορεί να κριθεί από τα αγωνιστικά κριτήρια. Ίσως πρέπει να κριθεί από το αν είναι ωραίος άνδρας. Για τον ίδιο; Ούτε λόγος για ευθύνες ή αυτοκριτική με κάποια πράξη παραίτησης όλου του συμβουλίου.

Μεταξύ φθοράς και αφθαρσίας

Για ένα ακόμα καλοκαίρι ο Άρης θα βρίσκεται μεταξύ δύο κατηγοριών, μεταξύ φθοράς και αφθαρσίας. Ο κόσμος του για πολλοστή φορά θα βρίσκεται "στα κάρβουνα" ασχολούμενος με διοικητικά, νομικά και οικονομικά θέματα ζώντας με την αγωνία της επιβίωσης. Η πιθανότητα ενός (ντροπιαστικού όπως προαναφέραμε) μπαράζ για τον Άρη είναι πάντως η μόνη ρεαλιστική πιθανότητα εξόδου από το αδιέξοδο στο οποίο έχει περιέλθει. Και εξηγούμαι:

Ο Άρης υποβιβάστηκε στη Γ' Εθνική για να απαλλαγεί από τα χρέη της ΠΑΕ. Το τμήμα έγινε ερασιτεχνικό υπό τη διοίκηση του ΑΣ. Πλέον ο ΑΣ λόγω και του μπλοκαρίσματος των λογαριασμών του βρίσκεται σε μία απίστευτη οικονομική ασφυξία. Αυτή θα μεταφερθεί μοιραία και στο ποδοσφαιρικό τμήμα εφόσον παραμείνει ερασιτεχνικό. Μόνη λύση πλέον είναι ο Άρης να ακολουθήσει τον αντίστροφο δρόμο: την άνοδο στην επαγγελματική κατηγορία, με κάθε τίμημα και τη σύσταση νέας ΠΑΕ. Σε αντίθετη περίπτωση αυτό το καθεστώς μπορεί να οδηγήσει στην οριστική διάλυση με τον έναν ή τον άλλον τρόπο.

Η πίεση του συστήματος του Άρη προς όλες τις κατευθύνσεις, σε αθλητικούς και πολιτικούς φορείς πρέπει να γίνει αφόρητη. Αυτή η πίεση έχει αποδώσει σε όλες τις υπόλοιπες ομάδες. Διαγραφή χρεών, κατασκευή γηπέδων ακόμα και άνοδοι με... υπουργική απόφαση έχουν επιτευχθεί. Μήπως ήρθε η στιγμή να χρησιμοποιήσει και ο Άρης το ισχύων καθεστώς;

Τελικά, το ζήτημα του Άρη είναι πλέον κατά βάση πολιτικό. Και έτσι πρέπει να λυθεί. Ή να κοπεί.

ΥΓ. Το "σάπιο" καθεστώς Σαουρίδη μύριζε λεβάντα μπροστά σ' αυτό που βιώνουμε σήμερα.