Δευτέρα 13 Οκτωβρίου 2014

Σεμνά και ταπεινά...


Άλλο ένα μικρό βήμα έκανε χθες ο Άρης με την αγχωτική του νίκη απέναντι στον Εθνικό Νέου Αγιονερίου. Ένα μικρό βήμα για τον αυτονόητο, το μοναδικό και αδιαπραγμάτευτο αγωνιστικό στόχο, την άνοδο.

Ο Άρης παρά ταύτα δεν παρουσιάζεται ως αδιαμφισβήτητο φαβορί για την άνοδο παρά τον υψηλό για την κατηγορία αγωνιστικό του προϋπολογισμό. Αν και χθες είχε κάποια επιπλέον φρεσκάδα λόγω και των νέων αποκτημάτων (κυρίως του Μάριο Πόι που όπως είχα αναφέρει όταν αποκτήθηκε είναι η μοναδική μεταγραφή επιπέδου Superleague) δεν ήταν πειστικός πόσω μάλλον καταιγιστικός όπως τον θέλουν όλοι οι οπαδοί του από τη στιγμή που αγωνίζεται σε μία κατηγορία-ντροπή για την ιστορία του. Και οι αγωνιστικές αδυναμίες δεν πρέπει να καλυφθούν από τους τρεις βαθμούς της νίκης, που ναι μεν φέρνει ηρεμία αλλά σε καμία περίπτωση εφησυχασμό.

Παιδική αρρώστια ή Αρρώστια

Τι πραγματικά συμβαίνει στο ποδοσφαιρικό τμήμα; Ένα ερώτημα είναι αν αυτή η αγωνιστική "αρρώστια" που βγάζει ο Άρης ακόμα και στη Γ' Εθνική είναι αποτέλεσμα των νέων, πρωτοφανών δεδομένων που συναντά με τη συμμετοχή του σε μία ερασιτεχνική κατηγορία. Είναι άλλωστε σύνηθες, ομάδες σημεία αναφοράς που ξεχωρίζουν λόγω ονόματος σε ένα πρωτάθλημα όταν συναντούν τέτοιες συνθήκες να δυσκολεύονται -αρχικά τουλάχιστον- στην προσαρμογή τους.

Η άλλη (ανησυχητική) πιθανότητα είναι ο Άρης παρά το σχετικά υψηλό του μπάτζετ να έχει σημαντικά λάθη στον αγωνιστικό σχεδιασμό που όχι απλά έγιναν αλλά και θα στοιχίσουν ακολουθώντας τον, τουλάχιστον, ως την επόμενη μεταγραφική περίοδο ίσως και ως το τέλος της περιόδου. Είναι η πιθανότητα ο Άρης να είναι πραγματικά αγωνιστικά "άρρωστος" με ευθύνη της πρώην, της νυν διοίκησης του τμήματος αλλά και του προπονητή-μάνατζερ. Αυτό είναι το απευκταίο σενάριο.

Αν πάντως κρίνουμε από τα λεγόμενα του ιθύνοντος νου του αγωνιστικού της ομάδας, του προπονητή του Άρη (που μαζί με τους συνεργάτες του λαμβάνει το 1/6 του αγωνιστικού προϋπολογισμού της ομάδας) το σενάριο που ισχύει είναι το πρώτο. Ο Άρης είναι μία καινούρια ομάδα που στήθηκε υπό αντίξοες συνθήκες την τελευταία στιγμή σε ένα άγνωστο ποδοσφαιρικό περιβάλλον για το σύλλογο και η βελτίωση είναι απλά ζήτημα χρόνου.

Το μόνο βέβαιο είναι ότι οι ποδοσφαιριστές και το τεχνικό team της ομάδας, σε αγαστή συνεργασία με τη διοίκηση και μακριά από τα φώτα και... τα ερτζιανά της δημοσιότητας πρέπει να συνεχίσουν να δουλεύουν με στόχο την ατομική και ομαδική βελτίωση. Σεμνά και ταπεινά, όπως αρμόζει στην τραγική περίσταση που βιώνουμε όχι με επιδεικτικές δηλώσεις και υπεροπτικές πράξεις.

Ίδιες πρακτικές, ίδιες νοοτροπίες

Η πτώση του Άρη στη Γ' Εθνική δεν έφερε ως δια μαγείας και την κάθαρση ελλείψει αξιόπιστων, ικανών και οικονομικά αντάξιων της δυναμικής του παραγόντων. Οι πρακτικές, οι νοοτροπίες, η ερασιτεχνική διαχείριση καταστάσεων ακόμα και τα πρόσωπα πολλές φορές το φανερώνουν χωρίς να είσαι "μέσα στα πράγματα". Η αρρώστια υπάρχει ακόμα διοικητικά και οργανωτικά και ο Γιώργος Γαλανός με τις πρώτες του κινήσεις δε φαίνεται έτοιμος να "σπάσει αβγά". Τα ερωτήματα που πλανώνται γύρω από τις διοικητικές του κινήσεις είναι πολλά ("μνημόνιο", χορηγίες, αγωνιστικό, τηλεοπτικά είναι κάποια από τα πολλά ζητήματα που πρέπει να ξεκαθαριστούν) και στη συνέντευξη τύπου που θα παραθέσει περιμένουμε να γίνουν όλες οι ερωτήσεις και να δοθούν όλες οι πειστικές απαντήσεις.

Στον Ερασιτέχνη που συνδέεται άμεσα με το ποδοσφαιρικό τμήμα τα πράγματα δεν άλλαξαν ούτε στο ελάχιστο. Ο ΑΣ Άρης συνεχίζει να ζει τον εφιάλτη του, τη στιγμή που δεν απαιτεί από τους αρμόδιους φορείς να λάβει αυτό που του αναλογεί όπως αναμένεται να γίνει σε γειτονικούς συλλόγους (ή καλύτερα ανώνυμες εταιρείες). Πρέπει να γίνει σαφές ότι αν δε δοθεί ανάσα στον ΑΣ, ο Άρης θα συνεχίζει να παρακμάζει. 

Ο σύλλογός μας όμως είναι μεγάλος και σε κάθε τι μεγάλο υπάρχει η ακμή και η παρακμή του. Ο Άρης βέβαια βιώνει την παρακμή του με το χείριστο δυνατό τρόπο. Το ποδοσφαιρικό τμήμα μπορεί να γίνει ο «γερανός» που θα... βγάλει εν μέρει το κάρο από τη λάσπη. Ο Άρης, ο σύλλογος που έχει περάσει πολλά δεινά στον έναν αιώνα ιστορίας του καθώς πάντα πορευόταν μοναχικά μπορεί και είναι υποχρεωμένος να επιστρέψει, να κάνει την αντεπίθεσή του. Το χρωστά στο κατεστημένο του ελληνικού ποδοσφαίρου, στους εχθρούς του αλλά κυρίως στους φίλους του.

YΓ. Mακάρι τo Υellow Radio να γίνει το... Yellow River που θα παρασύρει τα πάντα στη ροή του.
ΥΓ2. Αν υπήρχε χαρτονόμισμα των 7 ευρώ θα ήταν "λογικό" και το εισιτήριο των 7 ευρώ στον Άρη της Γ' Εθνικής.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου