Ο Γκάλης έχει λάβει πρόσκληση για να δώσει το παρών στο «Κλεάνθης Βικελίδης» σε ματς του ποδοσφαιρικού Άρη (δύσκολο όμως να είναι σήμερα στον αγώνα) και ο Γιάννης Χατζηνικολάου ήταν εκείνος που... κίνησε τα νήματα, καθώς τον γνωρίζει προσωπικά. Ο ίδιος, με δηλώσεις του στην εφημερίδα Super Aris (που έχει αναδημοσιεύσει το blog σε παλαιότερη ανάρτηση) εξήγησε τις ρίζες της σχέσης τους! Οι δηλώσεις του προκαλούν αίσθηση.
Διαβάστε το πλήρες απόσπασμα των δηλώσεων του προπονητή του ποδοσφαιρικού Άρη για το Νίκο Γκάλη:
Η ιστορική αποκατάσταση του Νίκου Γκάλη άργησε 18 ολόκληρα χρόνια. Μήπως, έφτασε η ώρα να συμβεί το ίδιο και στη «χαμένη» φουρνιά εκείνων των παιδιών, της δικής σου γενιάς που της κολλήθηκε η ταμπέλα των πέτρινων χρόνων…
«Πιστεύω πως ναι. Μπορεί να λένε για μας αυτό το πράγμα, αλλά, η χειρότερη θέση που ‘χαμε καταλάβει ήταν η όγδοη. Στα χρόνια που ακολούθησαν, η ομάδα υποβιβάστηκε δυο φορές, κινδύνεψε σοβαρά άλλες δυο και με το ζόρι κατάφερε, να βγει, πέντε φορές Ευρώπη, σπαταλώντας, μάλιστα, τεράστια ποσά γι αυτό. Έρχονταν παίκτες και σπαταλούνταν τεράστια ποσά για να πετύχουμε ότι ο Ατρόμητος κι η Ξάνθη τώρα…Και μη ξεχνάει ο κόσμος, φυσικά, ότι τότε μόνο οι τέσσερις πρώτες ομάδες έβγαιναν στην Ευρώπη. Τερματίζαμε πέμπτοι ή έκτοι κι αισθανόμασταν (…κι έτσι ήταν φυσικά), τελείως αποτυχημένοι και στεναχωριόμασταν. Τώρα, ο ρεαλιστικός στόχος, για μια ομάδα, είναι η πέμπτη ή η έκτη θέση και τα εκατομμύρια των ευρώ που θα εισρεύσουν στα ταμεία της απ’ το κέρδος της συμμετοχής της στις Ευρωπαϊκές διοργανώσεις. Όσον αφορά για την ιστορική αποκατάσταση του Νίκου Γκάλη, θεωρώ ότι, όντως, άργησε πάρα πολύ. Η μεγαλύτερη αθλητική προσωπικότητα της χώρας πέρασε και εμείς τόσα χρόνια την απαξιώναμε κατά τέτοιον τρόπο. Απορώ, δηλαδή, τι άλλο πρέπει να κάνει ένας αθλητής για να τον τιμήσει ο Σύλλογος του…»
Με το Γκάλη εδώ και χρόνια, διατηρείς, μια πολύ φιλική σχέση. Πως ξεκίνησε αυτή;
«Με το Νικ γνωριστήκαμε κάπου λίγο πριν το Ευρωμπάσκετ του ΄87.Ο Ιωαννίδης, συνήθιζε να φέρνει κάποιες μέρες την ομάδα μπάσκετ στο Χαριλάου, για χαλάρωμα στο χόρτο. Σε μια απ’ αυτές τις μέρες, ενώ οι μπασκετμπολίστες, τελείωναν τη προπόνηση τους, βγήκαμε εμείς περιμένοντας τη δική μας σειρά. Καθώς περίμενα, κρατώντας τις μπάλες,(…ως ένας απ’ τους πιο πιτσιρικάδες της ομάδας), ο Γκάλης έτυχε να περάσει από μπροστά του. Βλέποντας με εμένα εκείνη τη στιγμή, μου ζητάει να κάνουμε κάποιες πάσες μαζί. Εγώ, μέχρι τότε, δεν είχα ιδέα από μπάσκετ, δεν ασχολούμουνα καθόλου, ήμουν τελείως άσχετος, και φυσικά, ούτε ήξερα με ποιόν μιλούσα εκείνη τη στιγμή. Έτσι, με μια νεανική αφέλεια και θράσος του λέω ,αστειευόμενος «…έλα ρε, άσχετε που ξέρεις κι από μπάλα και θες να κάνουμε και πάσες.» Θυμάμαι, χαρακτηριστικά ότι ήρθαν, αμέσως, ο Αλέκος ο Κατσιαούνης κι ο Ντίνος ο Κούης και μου είπαν «…τι κάνεις, ρε μ…, ξέρεις ποιος είναι αυτός και του μιλάς έτσι». Ο Γκάλης, έβλεπε όλο αυτό το σκηνικό και γελούσε…Μάλλον, πρέπει να εκτίμησε ότι πρόκειται για ένα πιτσιρίκο, με μπόλικο θράσος που του κάνει πλακίτσα. Ένας νεανικός αυθορμητισμός που φαίνεται ότι πέρασε στο Νικ πολύ θετικά. Όταν ξαναήρθαν, δεύτερη φορά, έψαξε και βρήκε πάλι εμένα κάνοντας πάλι κάποιες πασίτσες, εξιστορώντας μου μάλιστα ότι, παλιά, ασχολούνταν με το αμερικάνικο ποδόσφαιρο κι έπαιζε αμυντικός. Τη τρίτη φορά λίγο παραπάνω, τη τέταρτη, ακόμα περισσότερο, ανακαλύψαμε ότι έχουμε και κάποιους κοινούς γνωστούς και σιγά- σιγά, αρχίσαμε να κάνουμε παρέα, να βγαίνουμε για καφέ, για φαγητό, αποκτώντας οικειότητα που εξελίχθηκε, έπειτα και σε οικογενειακή σχέση. Συναντιόμασταν, πλέον, καθημερινά ακόμα και στην Αθήνα όταν ήμασταν, εγώ στον Ιωνικό κι αυτός στο παναθηναϊκό κι οι επαφές, φυσικά, συνεχίζονται και, πλέον κι απ’ τη στιγμή που επέστρεψα εδώ.»
Αυτά είναι τα λεγόμενα παιχνίδια της μοίρας. Από ένα, τυχαίο γεγονός, να προκύπτει μια τέτοια σχέση…
«Ακριβώς. Για να φανταστείτε πως έχει εξελιχθεί, πλέον, η σχέση που ‘χουμε, θα σας αναφέρω αυτό…Στο γάμο του μπορεί να υπήρχαν συνολικά 200-300 προσκεκλημένοι, στο τραπέζι που ακολούθησε, όμως, απ’ ολόκληρο τον αθλητικό χώρο ήμουν μόνο εγώ, κάτι που φυσικά με τιμά αφάνταστα. Επί της ευκαιρίας, μάλιστα, έστω και τόσα χρόνια μετά, θα ‘θελα να τον ευχαριστήσω δημόσια γι αυτή τη τεράστια τιμή.»
Η σχέση αυτή, για το περισσότερο κόσμο, ήταν κάτι σχετικά άγνωστο και ξέρετε προκάλεσε αίσθηση η δήλωση στήριξης που έκανε στο πρόσωπο σου. Δε μας είχε συνηθίσει σε δημόσιες τοποθετήσεις, πόσο μάλλον σε θέματα ποδοσφαίρου.
«Να ξέρετε ότι δεν ήταν μια τυχαία δήλωση. Ο Γκάλης ασχολείται και παρακολουθεί ποδόσφαιρο, απλώς δε θέλει να πολυβγαίνει και να μιλάει. Παρακολουθεί χρόνια, την πορεία μου, απ’ όποια ομάδα κι αν έχω περάσει, πιστεύει στις γνώσεις και τις ικανότητες μου και πως πραγματικά μπορώ να τα καταφέρω. Έχει να ‘ρθει στο Χαριλάου απ’ την εποχή που ‘παιζα εγώ ,αλλά, απ’ ότι μου ‘πε, φέτος, έχει σκοπό να ξαναέρθει…Μακάρι…»
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου