Η καταστροφική "επταετία"
Η ΠΑΕ Άρης δείχνει πως έχει το σημαντικότερο πρόβλημα λόγω του μεγάλου ύψους των χρεών που φτάνει τα 30-32 εκ. ευρώ. Αν δεχτούμε ότι τα χρέη το 2006 μετά την υπαγωγή στο άρθρο 44 του πτωχευτικού κώδικα ήταν 3 εκ. ευρώ τότε με απλούς υπολογισμούς οι υποχρεώσεις αυξήθηκαν σε 7 χρόνια κατά 27-29 εκ. ευρώ. Συνεχίζοντας την αριθμητική απλότητα στη σκέψη μας μπορούμε με βεβαιότητα να πούμε πως κατά τη διάρκεια της διοίκησης των "οπαδών", κατά μέσο όρο η ΠΑΕ Άρης παρουσίαζε έλλειμμα 3,9-4,1 εκ. ευρώ ετησίως! Είναι ένα εξωφρενικό ποσό αν λάβουμε υπόψιν πως η ΠΑΕ σύμφωνα με τους πρώην διοικούντες της είχε ρεκόρ εσόδων αυτή την "επταετία". Το τραγικό της υπόθεσης είναι πως αυτή η μαύρη "επταετία" του Άρη δεν ήρθε με τάνκς αλλά απόλυτα..."δημοκρατικά" μέσω της ΛΦΑ!
Τις πταίει;
Ποιος και τι ευθύνεται όμως; "Θα το δείξει το πόρισμα"... λένε πολλοί εμπλεκόμενοι και μη στις διοικήσεις! "Έτσι θα αποδοθούν και οι ευθύνες". Μήπως όμως δεν είναι έτσι; Χρήσιμο είναι σ' αυτό σημείο να διευκρινήσουμε κάτι το οποίο είναι λίγο ως πολύ γνωστό. Αυτά τα 30-32 εκ. ευρώ που είναι οι υποχρεώσεις της ΠΑΕ Άρης σε Δημόσιο και τρίτους δεν υπήρχαν ποτέ στο ταμείο της ΠΑΕ Άρης. Αυτό σημαίνει ότι όπως φαίνεται ουδέποτε υπεξαιρέθηκε κάποιο ποσό τέτοιου ή μικρότερου μεγέθους από τα ταμεία της εταιρίας. Το χρέος συνεπώς δημιουργήθηκε από κακοδιαχείριση. Και δεν μπορείς να κατηγορήσεις και να αποδόσεις ποινικές ευθύνες σε κάποιον γι αυτό.
Ο Άρης είναι μία Ποδοσφαιρική Ανώνυμη Εταιρία. Αυτό σημαίνει ότι τα περισσότερα έξοδα - δαπάνες της αφορούν το ποδοσφαιρικό τμήμα και ειδικά αυτό των συμβολαίων των παιχτών που αποτελούν και το προϊόν της ομάδας. Η κοστολόγηση των παιχτών που ήρθαν στον Άρη και η μεγάλη ποσότητα (που ήταν αναντίστοιχη με τις οικονομικές δυνατότητες του) είναι μία πιθανή αιτία της καταστροφής. Μία άλλη πιθανή αιτία που πιθανότατα οδήγησε στην καταστροφή είναι και η έλλειψη αναμενόμενων εσόδων που τελικά ποτέ δεν ήρθαν. Αυτή η πιθανότητα είναι μικρή αφού όπως προαναφέραμε ο Άρης είχε έσοδα ρεκόρ γι αυτή την επταετία. Επιπρόσθετα, ο Άρης έκανε κάτι που δεν κάνει ούτε σύλλογος μεγέθους της Μπαρτσελόνα. Αγόραζε, έφερνε ποδοσφαιριστές αλλά δεν πωλούσε. Στην επταετία αυτή οι ποδοσφαιριστές που πωλήθηκαν ήταν μετρημένοι στα δάχτυλα ενός χεριού.
Λογικό, λοιπόν, είναι όταν τα περισσότερα έξοδα και τα έσοδα αφορούν το αγωνιστικό κομμάτι την ευθύνη για την πιθανή αποτυχία να την επωμίζεται αυτός που ήταν ο κορυφαίος και υπεύθυνος επάνδρωσής του. Αυτός που "εκτελούσε" το σχεδιασμό του αγωνιστικού. Ένας υπάλληλος. Ένας υπάλληλος όπως υπάλληλοι ήταν και ο Χατζάρας, ο Κοούζελα, ο Αναστόπουλος, ο Όγιος, ο Ερνάντεθ, ο Ολίβα, ο Μπάγεβιτς, ο Μαζίνιο, ο Κούπερ, ο Μιχαλήτσος, ο Τσιώλης, ο Μασάδο. Μόνο που αυτός ο υπάλληλος ήταν επί 7 συναπτά έτη (ίσως με έναν αρχικό παραγκωνισμό στην αρχή του τελευταίου) παρών στην ίδια θέση. Mε τον ίδιο ρόλο...
Όπως είπε και ο πρώην πρόεδρος της ΠΑΕ Άρης Λάμπρος Γράντας σε πρόσφατη ραδιοφωνική του συνέντευξη "τη ζημία σε μία εταιρία συνήθως την κάνει ένας υπάλληλος". Αν ο υπάλληλος προκαλέσει ζημία το πρώτο ή το δεύτερο ή τον τρίτο χρόνο ηθελημένα ή άθελα του (γιατί είναι άχρηστος) θα αποπεμφθεί. Όταν λοιπόν σε 7 χρόνια γίνονται διπλάσιες αλλαγές προπονητών μάλλον βρωμάει το κεφάλι του ψαριού, που λέγεται αγωνιστικό, με τις κακές επιλογές του. Αλλά τελικά ποιος έχει την ευθύνη για την πορεία μίας ΠΑΕ;
Η αρχική και τελική ευθύνη
Μα φυσικά τα διοικητικά συμβούλια είναι αυτά που έχουν την αρχική και τελική ευθύνη! Σήμερα πολλά πρώην μέλη διοικητικών συμβουλίων της ΠΑΕ Άρης έχουν βρει ένα στόχο. Τον υπάλληλο. Γιατί τον κράτησαν 3+3 έτη; Δεν κατάλαβαν ότι δεν είναι καλός υπάλληλος; Αν δε το κατάλαβαν είναι ανόητοι και ανίκανοι. Αν το κατάλαβαν γιατί δεν τον απέλυσαν; Προσπάθησαν; Κι αν ναι γιατί δεν έφυγε τελικά; Δέχθηκαν πιέσεις από κάποιους και ποιοί είναι αυτοί; Hταν όμηροι κάποιων ή όμηροι της ματαιοδοξίας τους; Ή μήπως ήθελαν τελικά να έχουν έναν "κακό" υπάλληλο στο καράβι;
Όπως και να έχουν τα πράγματα, όποιες και να είναι οι απαντήσεις στα ερωτήματα ένα είναι βέβαιο. Της "κοντής"... διοίκησης που φοβάται, που δεν καταλαβαίνει, που δε θέλει να καταλάβει, δεν της φταίει εν τέλει κανένας υπάλληλος. Ευθύνεται μόνο η ίδια που βάζει την υπογραφή της υποθηκεύοντας το μέλλον ενός τεράστιου συλλόγου. Άλλωστε θα ήταν άδικο να τα ρίξουμε όλα σε έναν υπάλληλο που πιθανώς να ήταν απλά άλλος ένας "δούρειος ίππος" για έναν ακόμα λόγο. Τα ίδια χάλια έχουν και τα υπόλοιπα τμήματα του συλλόγου και ειδικά η ΚΑΕ που ήταν πλήρως ανεξάρτητη από την ΠΑΕ Άρης.
Σημαντική ευθύνη έχουν όμως και οι "ελεγκτικοί" μηχανισμοί του "μεγαλομετόχου". Οι "κοντές" διοικήσεις της ΛΦΑ δε βρήκαν ποτέ το ρόλο τους. Οι δαιδαλώδεις στοές της ΛΦΑ τη συνέδεαν άμεσα με τη διοίκηση της ΠΑΕ Άρης σε βαθμό τέτοιο που ο ελεγκτικός της ρόλος ήταν μάλλον διακοσμητικός και περιοριζόταν σε γραφικές ανακοινώσεις κατά πάντων των "βαρβάρων".
ΥΓ. Ο Μπούμπης μετά τη σωτηρία της ομάδας "ξετσουτσούνιασε". "Νίκο Μαστοράκη" της χούντας του Άρη δε ξεχνάμε τις φοβέρες και τις δήθεν "οπαδικές" κραυγές που έβγαζες στις εκπομπές σου παραδίδοντας μαθήματα αρειανοσύνης.
ΥΓ2. Ο Νικολάκης ψάχνει για μαλάκες. Και μας θεωρεί ακόμα πιο μαλάκες.
ΥΓ3. Ο Κοντομηνάς έπρεπε να φύγει ως εχθρός για να εμφανιστούν αυτοί που τον σούταραν ως σωτήρες. Τώρα είναι εχθρός.
ΥΓ4. Οι επόμενες σκέψεις μου θα αφορούν το μέλλον του Άρη.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου