Η νοοτροπία που επικράτησε όλα αυτά τα χρόνια στο σύλλογο, από τη στιγμή που τον πήραν στα χέρια τους οι γνωστοί επαγγελματίες "οπαδοί", ήταν αρρωστημένη. Κατάλοιπα αυτής της νοοτροπίας υπάρχουν ακόμα, ίσως υπάρχουν για πολύ καιρό ακόμα.
Aρθρογράφοι, δημοσιογράφοι, οπαδοί βρήκαν την εύκολη "λύση" και πάλι στον Άρη. Ή μάλλον τον εύκολο ένοχο. Όταν κάτι δεν πάει καλά συνήθως φταίει ο απλός οπαδός που χρόνια τώρα πληρώνει. Ο οπαδός!! Αυτός που γέμιζε τα ταμεία της ΠΑΕ, για να αδειάζουν "μαγικά" και να μένουν και υποχρεώσεις 30 εκατομμυρίων ευρώ σε διάστημα ΜΟΛΙΣ 7 ετών! Πολλοί "μάγοι" πέρασαν από τον Άρη αυτά τα 7 χρόνια αλλά κανένας από τις τέσσερις γραμμές του γηπέδου! Όλοι στις διοικήσεις!
Τα διαρκείας, τουλάχιστον ως χθες και πριν την έναρξη της διάθεσης των εισιτηρίων του αγώνα με τη Ρόμα, κινήθηκαν αληθινά με απογοητευτικούς ρυθμούς. Από τη στιγμή μάλιστα που η διοίκηση Ηλιάδη κάνει (με κάποιες εξαιρέσεις) καλές κινήσεις σε αγωνιστικό αλλά και οικονομικό επίπεδο ο κόσμος δεν έδειξε την ανάλογη ανταπόκριση. Και φυσικά ο εύκολος ένοχος είναι πάλι εδώ: "ο πανηγυρτζής οπαδός του Άρη"!
Και μόνο ο όρος είναι γελοίος και αντιφατικός. Είναι αδύνατον να είσαι και πανηγυρτζής και οπαδός του Άρη. Ο οπαδός του Άρη έχει γευτεί τις μεγαλύτερες πίκρες από κάθε άλλο οπαδό μεγάλης ομάδας και λίγες χαρές. Και αν κάτι τον χαρακτηρίζει, αν υπάρχει μία λέξη που να τον χαρακτηρίζει είναι η λέξη "συμμετοχή". Συμμετοχή παντού και πάντα, ακόμα και στις πιο δύσκολες στιγμές της μεταπολιτευτικής μας ιστορίας. Στην εποχή της κρίσης, της μιζέριας, της ανεργίας ο κόσμος του Άρη συμμετέχει ακόμα. Ακόμα και αν δεν "πληρώνει" τόσα πολλά πια, όλα τα έσοδα της ΠΑΕ έμμεσα και άμεσα προέρχονται από τον κόσμο του. Οι δημοσιογράφοι (οι κατήγοροι όλων των ζώντων οργανισμών πλην των ιδίων) βρήκαν πάλι το εύκολο θύμα. Αποποιούνται τις τεράστιες ευθύνες που και αυτοί έχουν και τις μετατοπίζουν στο εύκολο θύμα: τον κόσμο του Άρη.
Γιατί όμως τα διαρκείας δεν κινούνται ικανοποιητικά; Γιατί οι οπαδοί άλλων ομάδων όπως του παοκ του ολυμπιακού, του παναθηναϊκού και της αεκ δεν είναι πανηγυρτζήδες απαντούν οι δημοσιογράφοι του Άρεως! Είναι αυτό που λέμε η μαλακία στην... τέταρτη εξουσία. Δε χρειάζεται να μπούμε καν σε συγκρίσεις με άλλες ομάδες, ειδικά σε ομάδες που δεν εξαρτώνται αποκλειστικά στη δυναμική των διαρκείας αλλά καλύπτονται από τους μεγαλομετόχους τους όποτε χρειαστεί. Ας πάρουμε όμως ένα παράδειγμα της αεκ του Μελισσανίδη και της Γ' Εθνικής (που θα έχει ομάδα Β' Εθνικής). Με 150 ευρώ εκτός από το εισιτήριο γίνεσαι και μέλος της ερασιτεχνικής. Επίσης το 50% των εσόδων (ήτοι τα 75 ευρώ) θα πηγαίνουν υπέρ της κατασκευής της "Αγίας Σοφίας" του νέου γηπέδου της αεκ. This is the marketing που λέει και ο φίλος μας ο Τζίμης Πανούσης! Αυτά στην υπό εκκαθάριση αεκ!
Μία παραδοσιακή προσέγγιση του μάρκετινγκ είναι τα γνωστά "4Ρs". Το μάρκετινγκ δεν είναι η διαφήμιση, απλά όπως πολλοί θεωρούν. Τα 4Ps είναι από τις βασικότερες έννοιες του μάρκετινγκ και προέρχεται από τα αρχικά των λέξεων “Product” (Προϊόν), “Price” (Τιμή), “Place” (Διανομή), “Promotion” (Προώθηση) και αν και θεωρείται ξεπερασμένη είναι ουσιαστικά το θεμέλιο της επιστήμης. Αυτό που πρέπει να πετύχει αυτός που ασκεί μάρκετινγκ είναι να κάνει ένα σωστό μείγμα των 4Ps.
Ας δούμε τώρα την περίπτωση της ΠΑΕ Άρης. Η ανάλυση θα είναι σύντομη (για να μη κουράσει) και απλοϊκή (για να γίνει κατανοητή και από τους μη γνώστες). Άλλωστε στόχος δεν είναι να κάνουμε κάποιο marketing plan για την ΠΑΕ. Απλά θα καταδείξουμε πως το μάρκετινγκ της ΠΑΕ φέρει μεγάλη ευθύνη για την κακή, ως τώρα, πορεία των διαρκείας.
Το προϊόν της ΠΑΕ Άρης είναι δεδομένο. Αν και φαίνεται ότι βελτιώνεται αναμένεται να είναι σχετικά χαμηλής ποιότητας για τα δεδομένα και τις ανάγκες των οπαδών - πελατών της που έχουν συγκεκριμένες ανάγκες και στανταρ.
Η τιμή είναι πολύ χαμηλή. Πρέπει; Η τιμολόγηση είναι μια σημαντικότατη διαδικασία. Στον Άρη με κάποιες προϋποθέσεις μπορείς να δεις 17 παιχνίδια (+ του κυπέλου) με λιγότερα από 70 ευρώ στην κεντρική θύρα του γηπέδου και στη... χειρότερη με 100 όλα τα παιχνίδια από τη θύρα 1 ή την 3. Η χαμηλή τιμή πολλές φορές φέρνει τα αντίθετα αποτελέσματα από τα αναμενόμενα για πάρα πολλούς λόγους που δεν είναι της παρούσης να αναφέρουμε. Επί παραδείγματι προϊδεάζει τον πελάτη ότι θα πάρει ένα κακό προϊόν. Επίσης "δεσμεύει" τις τιμές των επόμενων περιόδων σε χαμηλά επίπεδα. Μπορείς λοιπόν να τιμολογήσεις με τρόπο που ναι μεν η τιμή στην ουσία θα είναι τα 100 ευρώ αλλά τυπικά θα είναι η διπλάσια. Και θα έχεις και διπλάσια διαρκείας!
Η διανομή του προϊόντος είναι για κλάματα. Ηλεκτρονική διανομή δεν υπάρχει και ο μόνος τρόπος να πάρεις διαρκείας είναι να πας αυτοπροσώπως στο... "Βικελίδης" και να το αγοράσεις και τις μετρητοίς! Δεν υπάρχει κανένα άλλο σημείο διανομής δυτικά ή ανατολικά, με εξαίρεση τους συνδέσμους που δεν είναι όμως κέντρα διανομής της ΠΑΕ στα οποία θα πάει ο καθένας.
Τέλος η προώθηση. Διαφήμιση θα δεις ίσως μόνο σε κάποιο εξώφυλλο εφημερίδας και σε κάποιο ραδιοφωνικό σταθμό που είναι όμως αθλητικός. Πόσοι οπαδοί του Άρη δεν ακούν αθλητικούς σταθμούς;. Αλλά και τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, που είναι ένα τεράστιο εργαλείο, αξιοποιούνται, σε σύγκριση με άλλες ομάδες, στο ελάχιστο. Όταν μάλιστα κάποιος ακούει από διοικητικά στελέχη ή και απλούς οπαδούς την έκφραση "πάρτε διαρκείας για να βοηθήσετε για το 99" τότε μάλλον δε θα πεισθεί αφού θα νιώσει φιλάνθρωπος σαν τη Μαριάννα Βαρδινογιάννη...Καλή κίνηση ήταν πάντως το φιλικό με τη Ρόμα!
Από τα παραπάνω βγαίνει ένα συμπέρασμα: Για όλα φταίνε οι δημοσιογράφοι...
Ας δούμε τώρα την περίπτωση της ΠΑΕ Άρης. Η ανάλυση θα είναι σύντομη (για να μη κουράσει) και απλοϊκή (για να γίνει κατανοητή και από τους μη γνώστες). Άλλωστε στόχος δεν είναι να κάνουμε κάποιο marketing plan για την ΠΑΕ. Απλά θα καταδείξουμε πως το μάρκετινγκ της ΠΑΕ φέρει μεγάλη ευθύνη για την κακή, ως τώρα, πορεία των διαρκείας.
Το προϊόν της ΠΑΕ Άρης είναι δεδομένο. Αν και φαίνεται ότι βελτιώνεται αναμένεται να είναι σχετικά χαμηλής ποιότητας για τα δεδομένα και τις ανάγκες των οπαδών - πελατών της που έχουν συγκεκριμένες ανάγκες και στανταρ.
Η τιμή είναι πολύ χαμηλή. Πρέπει; Η τιμολόγηση είναι μια σημαντικότατη διαδικασία. Στον Άρη με κάποιες προϋποθέσεις μπορείς να δεις 17 παιχνίδια (+ του κυπέλου) με λιγότερα από 70 ευρώ στην κεντρική θύρα του γηπέδου και στη... χειρότερη με 100 όλα τα παιχνίδια από τη θύρα 1 ή την 3. Η χαμηλή τιμή πολλές φορές φέρνει τα αντίθετα αποτελέσματα από τα αναμενόμενα για πάρα πολλούς λόγους που δεν είναι της παρούσης να αναφέρουμε. Επί παραδείγματι προϊδεάζει τον πελάτη ότι θα πάρει ένα κακό προϊόν. Επίσης "δεσμεύει" τις τιμές των επόμενων περιόδων σε χαμηλά επίπεδα. Μπορείς λοιπόν να τιμολογήσεις με τρόπο που ναι μεν η τιμή στην ουσία θα είναι τα 100 ευρώ αλλά τυπικά θα είναι η διπλάσια. Και θα έχεις και διπλάσια διαρκείας!
Η διανομή του προϊόντος είναι για κλάματα. Ηλεκτρονική διανομή δεν υπάρχει και ο μόνος τρόπος να πάρεις διαρκείας είναι να πας αυτοπροσώπως στο... "Βικελίδης" και να το αγοράσεις και τις μετρητοίς! Δεν υπάρχει κανένα άλλο σημείο διανομής δυτικά ή ανατολικά, με εξαίρεση τους συνδέσμους που δεν είναι όμως κέντρα διανομής της ΠΑΕ στα οποία θα πάει ο καθένας.
Τέλος η προώθηση. Διαφήμιση θα δεις ίσως μόνο σε κάποιο εξώφυλλο εφημερίδας και σε κάποιο ραδιοφωνικό σταθμό που είναι όμως αθλητικός. Πόσοι οπαδοί του Άρη δεν ακούν αθλητικούς σταθμούς;. Αλλά και τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, που είναι ένα τεράστιο εργαλείο, αξιοποιούνται, σε σύγκριση με άλλες ομάδες, στο ελάχιστο. Όταν μάλιστα κάποιος ακούει από διοικητικά στελέχη ή και απλούς οπαδούς την έκφραση "πάρτε διαρκείας για να βοηθήσετε για το 99" τότε μάλλον δε θα πεισθεί αφού θα νιώσει φιλάνθρωπος σαν τη Μαριάννα Βαρδινογιάννη...Καλή κίνηση ήταν πάντως το φιλικό με τη Ρόμα!
Από τα παραπάνω βγαίνει ένα συμπέρασμα: Για όλα φταίνε οι δημοσιογράφοι...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου