Χαρά... Θεού!

Η Χαρά είναι μία από πιο φανατικές και αναγνωρίσιμες οπαδούς του Άρη. Είτε στο ποδόσφαιρο είτε στο μπάσκετ βρίσκεται πάντα στην κερκίδα ενώ είναι από τους οπαδούς που έχουν ταξιδέψει σε όλα τα μέρη της Ελλάδας, κι όχι μόνο, ακολουθώντας το Θεό του πολέμου. Η Χαρά είναι ίσως ο ορισμός του οπαδού. Του αυθεντικού, του αληθινού, του ανιδιοτελούς οπαδού και όχι του "επαγγελματία". Του οπαδού με χαρακτηριστικά που έχουν και χιλιάδες άλλοι φίλοι του Άρη!

Η Χαρά γεννήθηκε στην "κατακίτρινη Θεσσαλονίκη", στην πόλη του Θεού και μας εξηγεί πως αγάπησε αυτή την ομάδα: "Άρης γεννήθηκα" λέει. "Όταν άρχισα στις πρώτες τάξεις του Δημοτικού γύρω στα 7 μου να καταλαβαίνω από ομάδες σιγά σιγά είπα Άρης, ήταν και ο Γκάλης ίνδαλμα για όλους! Έτσι έκανα Άρη και τον συγχωρεμένο τον πατέρα μου ο οποίος ως τότε δεν ασχολιόταν! Ναι όλοι τότε ήταν Άρης!" Για πρώτη φορά στο γήπεδο πήγε αργά: "Δεν με πήγαινε κάποιος από τους δικούς μου, όμως παρακολουθούσα τα πάντα και έδινα τις μάχες μου! Μεγάλωνα, αγρίευα, δεν με κρατούσε το σπίτι ευτυχώς πήγα στο γήπεδο για πρώτη φορά με έναν συμμαθητή και παιδικό μου φίλο τον Πανο! Το πρώτο μου ματς ήταν στο Άρης-αεκ που έγινε το τραγικό συμβάν του Ξηροκώστα!".  "Όταν ήμουν πιτσιρίκα πήγαινα στην 3 και στον Super 3 Ευόσμου!" λέει αν και τουμπιώτισσα και έχει να πει μία καλή κουβέντα για τα παιδιά του συνδέσμου. "Μετά έφυγα  στην 1 και πήγαινα στα "Καναρίνια" και τους "Ιερολοχίτες" στους οποίους είμαι μέλος! "Πιστεύω είμαστε από τους καλύτερους συνδέσμους με τα πιο περήφανα και αξιόλογα άτομα! Είμαι πολύ περήφανη γι αυτό!".Το σύνθημα που αγαπά είναι το "κι αν έχει γίνει το μυαλό μου μαρμελάδα" (ιδιαίτερα οι τελευταίοι στίχοι του) και όσα αναφέρονται εναντίον του συντοπίτη. Η Χαρά άλλωστε είναι "εναντίον σε ό,τι εναντιώνεται στο σύλλογο".

Όσο για το αγαπημένο της άθλημα; Προτιμά το "βασιλιά", το ποδόσφαιρο! "Ο φανατισμός είναι μεγαλύτερος! Όταν κουνιούνται τα δίχτυα είναι απίστευτο το αίσθημα! Δε λέω φυσικά όχι στο μπάσκετ! Άλλωστε εκεί είμαστε ΑΥΤΟΚΡΑΤΟΡΕΣ!". Καλύτερους ποδοσφαιριστές που είδε στο Χαριλάου θεωρεί τους Ιβάν Σίλβα Σάντος και το Χαβιέ Κάμπορα ενώ από καλαθοσφαιριστές πλην του Θεού Γκάλη, το Μάριο Μπόνι. Από τις ομάδες του εξωτερικού συμπαθεί αυτές που έχουν αδελφοποιηθεί οπαδικά με τον Άρη αλλά και την Τσέλσι. Δε θα μπορούσε όμως να φανταστεί να υποστηρίζει άλλη ομάδα στην Ελλάδα πλην του Άρη: "Ο Άρης είναι ιδέα" λέει, "δεν είναι απλά μία ομάδα". Γι αυτό το λόγο της Χαράς της αρέσει να βοηθά τα "αδέρφια" της. "Μεταξύ της επιλογής ενός σοβαρού επενδυτή και της ΚΜΑ είναι κάθετη και λακωνική: "Επενδυτής!". Θεωρεί πως ο καλύτερος παράγοντας θα είναι "αυτός που θα φέρει τίτλους", αυτό που λείπει τα τελευταία χρόνια από την ποδοσφαιρική ομάδα!

Οι καλύτερες στιγμές με τον Άρη είναι όταν "είναι στην κερκίδα και δίνει φωνή και ψυχή και χάνεται ανάμεσα στους πυρσούς και τα καπνογόνα". Η χειρότερη στιγμή που έζησε στο ποδοσφαιρικό τμήμα ήταν η πρώτη πτώση της ομάδας στη Β' Εθνική ενώ στο μπάσκετ την στενοχωρεί η μικρή παρουσία στο γήπεδο τα τελευταία χρόνια. Παρόλα αυτά είναι αισιόδοξη: "Βλέπω προσπάθειες και στα δυο αθλήματα και εύχομαι να έχουμε καρπούς από τις επιλογές των διοικούντων! Βλέπω προσπάθεια και αυτό με χαροποιεί, είμαι σίγουρη ότι θα έχουμε αξιοπρεπείς ομάδες και ειδικά στο ποδόσφαιρο μπορούμε να φτάσουμε για ακόμη μια φορά στον τελικό κυπέλλου και να επιστρέψουμε με αυτό στον Πύργο τον Λευκό! "

Κλείνοντας στέλνει ένα μήνυμα στους μικρότερους-ηλικιακά-οπαδούς! "Θέλω να καταλάβουν όλα τα παιδιά, που τα θεωρώ παιδιά μου, ότι ο Άρης είναι ΙΔΕΑ και όχι μια απλή ομάδα όπως οι άλλες. Από τη στιγμή που λένε "ΑΡΗΣ" είναι μαχητές ενός ανώτερου Θεού και πρέπει να δίνουν τις μάχες τους. Μπορεί κάποια μάχη να χαθεί όμως δεν εγκαταλείπουμε ποτέ,ο πόλεμος θα κερδηθεί κάποια στιγμή! ΑΡΗΣ στα εύκολα λοιπόν και ΑΡΕΙΑΝΑΡΑ στα δύσκολα! Έτσι μέχρι να πάρουν τα όνειρά μας εκδίκηση μάγκες!"