ΤΟΥ ΠΑΝΑΓΙΩΤΗ ΓΚΑΜΠΡΑΝΗ
Ο Αρης πέρασε από... σαράντα κύματα, ήρθε αντιμέτωπος κατάμουτρα με τον υποβιβασμό, αφού τρεις αγωνιστικές πριν από το τέλος του πρωταθλήματος ήταν προτελευταίος στη βαθμολογία, αλλά τελικά με συγκλονιστική προσπάθεια κατάφερε να παραμείνει στην κατηγορία, αφήνοντας μάλιστα πίσω του δύο ακόμη ομάδες, τον ΟΦΗ και την ΑΕΚ, που τελικά υποβιβάστηκε. Ποδοσφαιριστές, προπονητής και διοίκηση βρήκαν τα αποθέματα και τη δύναμη να κάνουν δύο νίκες και μία ισοπαλία στα τρία τελευταία παιχνίδια και να κρατήσουν ζωντανό τον Αρη, καθώς πλησιάζουν τα 100ά γενέθλια από την ίδρυσή του. Δεν μπορούν βέβαια να ξεχαστούν τραγικά λάθη και παραλείψεις που οδήγησαν τον Αρη να παλεύει για την επιβίωσή του. Πέντε προπονητές (Κατσαβάκης, Πασσιαλής-Μπουγιουκλής, Αλκαράθ, Μιχαλήτσος, Παπαδόπουλος) και τέσσερις διοικήσεις (Αθανασιάδης -Ζαμπέτας, Ζαμπέτας-Κατσιαούνης-Λαμπριάκος-Στεφανίδης, Ψηφίδης, Σκόρδας) σε μια σεζόν συνιστούν παγκόσμιο ρεκόρ και αποτελούν οδηγό για να μην επαναληφθούν τέτοια φαινόμενα.
Ο Σούλης Παπαδόπουλος ήρθε έξι αγωνιστικές πριν από το τέλος για να αναλάβει την τεχνική ηγεσία και κατάφερε να βγάλει τον Αρη από την τρικυμία και να τον οδηγήσει σε ήρεμα νερά. Δικαίως λοιπόν ο προπονητής του Αρη, που έζησε εξαιρετικά δύσκολες στιγμές, παίρνει το λόγο και μιλάει για όσα βίωσε, αλλά δίνει και το στίγμα για την επόμενη μέρα του Αρη.
«Επειδή ακούστηκαν πολλά, στην ομάδα με έφεραν δύο φίλαθλοι του Αρη από την Κατερίνη, που με ήξεραν από τον Πιερικό. Μου είπαν ''είσαι ο μόνος που μπορεί να σώσει τον Αρη'' και μεσολάβησε ο Γιώτης Κεφαλίδης, που είναι στην ασφάλεια της ομάδας. Αυτοί έβαλαν τα στήθη τους μπροστά, δε με έφερε η προηγούμενη διοίκηση. Το πρώτο πράγμα που σκέφτηκα, μόλις ανέλαβα, ήταν ότι δεν μπορεί να βρίσκεται εκεί ο Αρης, πρέπει να σωθεί. Τα είχα καταφέρει σε άλλες ομάδες, πίστευα στον εαυτό μου και είπα ''πάω''. Αλλωστε ήταν πιο εύκολο εξαιτίας του κόσμου. Αν δει οποιοσδήποτε, έστω και στην τηλεόραση, παιχνίδι του Αρη με αυτόν τον κόσμο, θα πει ''είμαι τρελός αν δεν πάω, μόνο και μόνο να καθίσω στον πάγκο του''. Δεν το έκανα όμως για να πω ότι πέρασα από τον Αρη, ήθελα να συνδέσω το όνομά μου με μια επιτυχία».
Ναι, αλλά ήταν μια δικαίωση. Τόσα χρόνια στο ποδόσφαιρο έψαχνες την καταξίωση…
Φυσικά θα ήμουν τρελός, αν δεν ερχόμουν στον Αρη. Και ας μην υπήρχαν οι κατάλληλες προϋποθέσεις.
Μπήκες στα αποδυτήρια έξι αγωνιστικές πριν από το τέλος. Τι βρήκες και τι σκέφτηκες;
Βρήκα παιδιά να μην ξέρουν πού να κοιτάξουν. Με απόγνωση. Σαν να έλεγαν, εντάξει, ήρθε άλλος ένας. Είχαν περάσει ένα σωρό προπονητές και διοικήσεις. Με κοιτούσαν και σκέφτονταν «άντε πάλι. Και τι γίνεται τώρα; Πάλι τα ίδια». Ηταν Παρασκευή. Τους είπα «θα βγούμε στο γήπεδο και θα καταλάβετε ότι δεν είμαι ένας από τους άλλους που νομίζετε. Θα το καταλάβετε από την προπόνηση και θα έχετε την ευκαιρία να αποδείξετε ότι έχουν κάνει λάθος οι προηγούμενοι για σας. Ολα αυτά που ακούτε είναι άδικα. Αλλά για να σας δικαιώσω, θα πρέπει να σας δω στο γήπεδο και μετά να μιλήσουμε με αλήθειες για να δούμε αν μπορούμε να τα καταφέρουμε». Κι έτσι έγινε.
Υπήρχε κάποια στιγμή που να λύγισες; Που να είπες «τι κάνουμε τώρα;». Ή δε λυγίζει ο Σούλης;
Ολοι οι άνθρωποι λυγίζουν. Οποιος λέει το αντίθετο λέει ψέματα. Απλά έχω ένα προτέρημα. Να μην το δείχνω. Υπήρχε μια στιγμή που λύγισα μετά το ματς με τον Πανθρακικό. Αλλά έκανα ένα τρικ στους ποδοσφαιριστές, με τους οποίους, αν και ήμουν λίγο καιρό μαζί, καταλάβαινα ότι έχουν δεθεί μαζί μου. Μπήκα στα αποδυτήρια, επειδή ήδη ακουγόταν ότι η ομάδα δεν προλαβαίνει, ότι η ομάδα έπεσε και υπήρχε μια αβεβαιότητα για το τι θα γίνει με τη διοίκηση. Ηθελα να τσεκάρω αν ακόμη πιστεύουν ότι η ομάδα μπορεί να σωθεί. Τότε σηκώθηκαν οι μεγάλοι στα αποδυτήρια και μου είπαν «κόουτς, αν λυγίσεις εσύ, θα φύγουμε κι εμείς. Είσαι ο μοναδικός που ήρθε και μας κράτησε». Δεν υπήρχε περίπτωση ούτε στο εκατομμύριο να άφηνα τα παιδιά, αλλά εκεί είδα ότι παρά τη δυσχερή μας θέση, πίστευαν. Και τους πίστευα κι εγώ. Τώρα λένε ότι ο Σούλης έσωσε τον Αρη, αλλά στα αποδυτήρια τους είχα πει: «Να ξέρετε ότι εσείς θα σώσετε τον Αρη». Μόνον οι ποδοσφαιριστές που είναι άξιοι μπορούν να το κάνουν, κανένας προπονητής. Απέδειξαν λοιπόν ότι είναι άξιοι. Απλά εγώ πήρα από τους παίκτες αυτά που δεν μπόρεσαν άλλοι προπονητές.
Αυτά τα τρία παιχνίδια στο τέλος είναι ένα άτυπο παράσημο. Ο Αρης είχε το όνομα, αλλά βρέθηκε στον πάτο να παίζει με τον τρίτο, τον τέταρτο και τον έκτο της βαθμολογίας...
Και στο παρελθόν είχα πάντα επιτυχία στα μεγάλα παιχνίδια, ειδικά όταν ήμουν στην Προοδευτική στην Α' Εθνική. Με κεντρίζουν τα δύσκολα ματς. Αλλά την αξία σου την δείχνεις και στους πιο μικρούς αγώνες, όταν πρέπει να κάνεις παιχνίδι για να νικήσεις. Κλειδί πριν από αυτά τα ματς ήταν που δε χάσαμε με τον Πανθρακικό, από τη στιγμή που δεν μπορέσαμε να νικήσουμε. Αλλιώς θα είχαμε πέσει, κάτι που έγινε με την ΑΕΚ, η οποία έχασε το ίδιο παιχνίδι. Δεν ήμασταν σε καλή μέρα με τον Πανθρακικό, που δίκαια έμεινε στην κατηγορία, δε βγάλαμε φάσεις όπως θα έπρεπε.
Τώρα περιμένεις τις συζητήσεις με τη διοίκηση;
Δεν υπάρχει προπονητής που να μη θέλει να μείνει στον Αρη, αλλά δε θέλω να μείνω σώνει και καλά, επειδή σωθήκαμε. Αν ο Αρης με θέλει, αν πιστεύει ότι μπορούμε να κάνουμε μια νέα ομάδα με στόχους, αν είμαι αποδεκτός στον κόσμο, τότε ναι, θέλω να μείνω. Εγώ θέλω με τη διοίκηση να βάλουμε τις βάσεις, να κάνουμε πλάνο να διεκδικήσουμε την πρώτη εξάδα και το κύπελλο. Αν πει ο Αρης «πάμε να σωθούμε», οι άλλοι τι θα κάνουν; Εγώ θέλω τον Αρη να διεκδικεί. Να διεκδικήσει Ευρώπη κι ας μη βγει, αλλά να διεκδικήσει. Εγώ δε θέλω πίστωση χρόνου. Αν μείνει ο κορμός της ομάδας και η διοίκηση έχει πλάνο, τότε μπορούμε να κάνουμε πράγματα.
Πάντως με τη διοίκηση στα τρία αυτά ματς λειτουργήσατε αρμονικά.
Καλύτερα δε γινόταν. Το ’πα και κάπου και δεν ξέρω για ποιο λόγο δεν το έχουν γράψει, μου έκανε εντύπωση ότι το βράδυ πριν αναλάβει η νέα διοίκηση δέχτηκα ένα άγνωστο τηλεφώνημα και ήταν ο κύριος Σκόρδας. Μου είπε ότι το πρωί θα αναλάβουν επίσημα την ομάδα και επειδή ακούγονταν ήδη σενάρια ότι θα φύγω, μου τόνισε: «Μην ακούς κανέναν, σου έχουμε απόλυτη εμπιστοσύνη, έχεις δείξει τη δουλειά σου στα τρία παιχνίδια. Μαζί με σένα θα σώσουμε τον Αρη και να ξέρεις σε πιστεύω πολύ». Ξαφνιάστηκα, δεν το περίμενα, αλλά μου έδωσε μεγάλη δύναμη. Την επόμενη μέρα που βρεθήκαμε, του είπα «καταλαβαίνω τη θέση σας, είστε νέα διοίκηση, αν θέλετε για να σας διευκολύνω, φεύγω από την ομάδα, να φέρετε όποιον προπονητή θέλετε». Πιστεύω ότι κι εγώ τον ξάφνιασα. Κι έτσι ξεκίνησε η συνεργασία. Από το πρωί μέχρι το βράδυ ήταν όλη μέρα με τους ποδοσφαιριστές, μετά από τα παιχνίδια και τις προπονήσεις ήταν στο ξενοδοχείο, πολλές φορές δεν κοιμηθήκαμε κιόλας για να πετύχουμε το στόχο. Η διοίκηση προστάτευσε πολύ την ομάδα κι έχει μεγάλο μερίδιο στο τελικό αποτέλεσμα. Θα ήταν άδικο, αν δεν το έλεγα. Τα παιδιά ένιωθαν μόνα τους, το έβλεπα, το είπαν και στις συνεντεύξεις. Και μόνον ένας προπονητής δεν μπορούσε να τους κρατήσει όρθιους, αν δεν είχε τα στηρίγματα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου